SCHATTEN OP ZOLDER
0 Comments

Rie werd Erelid van OSB-VUB op 21 maart 2001

Laudatio geschreven door Nick Trachet

Ergens in 1973 kwam er in ons ouderlijk huis een nieuwe plaat binnen, met de lakonieke titel “RUM”. Op de cover zat een piepjonge Wiet van de Leest op een oude plee, terwijl in de voorgrond twee geiten elkaar besprongen. Mijn wereld veranderde op slag. Op de tonen van “Rosa wilde gij dansen” was ik een FOLKIE geworden.

’t Zal vandaag zo’n vijf-en-twintig jaar geleden zijn dat ik in het blad “DEZE MAAND IN BRUSSEL”, zoals dat toen heette, het bestaan ontdekte van het “Jeugd- en Cultuurcentrum Tsleutelgat“.

Samen met een vriend, Gerrit “de Rosse“, sprongen we op onze fiets, en via Dikke Linden en Over- en Neerheembeken entameerden wij de Buda-brug, we overleefden de stank van de Zenne, we spurtten langs de kasseien van de VTR en het vormingsstation en wij stonden, voor de eerste keer in ons leven … in HAREN.

“’t Zijn weiden als wuivende schoorsteenpluimen” … zong Della Bosiers.
“Maar er draaft nog een paard,
en in het tuintje van de waard
spelen de kinderen de zevensprong”
.

Deze kinderen, de Rosse en ik, leerden in Tlseutelgat eerst streekbieren kennen: “Spéciale” van Neerijssche waarin brokken ronddreven, en “Oud Zottegems“, dat in grote flessen geschonken werd. Zo luisterden wij naar muziek van Cousin’ Joe from New Orleans: “Why does my dog don’t bark when you come along?”, van Leon Rosselson, van Roy Bailey, …

Onze kinnen werden in die tijd nog door de maan beschenen, maar Tsleutelgat werd gerund door “mannen met baarden”, en toen nog
“veel haar”: Herman Pint, Robert Verschueren, ‘de Kokkie‘, de jonge ‘Richard‘, die later Geert Vinckx bleek te heten. Verder hingen er mensen rond met namen zoals ‘Pwakke‘, ‘Stoofbuis‘, ‘Jan de Melkman‘, ‘Tant’Annie‘ en ‘Rottentand‘. Boven iedereen uit, stond de pater familias van deze oude pastorij, de man met het meeste haar, zowel boven de kruin als onder de kin, een poging tot pijp in de mond, een Palmke in de hand en een genoegzaam knikkende blik: dat was ‘De Rie’, en zijn onafscheidelijke Mie, die weinig sprak, behalve, als ’t wat laat werd: “Gon we nor’ois Rie?”. Waarop hij: “Seffes”.

Wij waren zwaar onder de indruk!

Op een dag bleek dat de Rie, samen met een stel andere zwaar gebaarde fenomenen, à la Antoine Courtmans, een festival organiseerden.
Dat kwam omdat één of andere schepen van de stad Brussel eens iets met dat verwaarloosde Groentheater, daar in de schaduw van het Atomium, wou aanvatten, en aan de Rie een vrijbrief gaf om ‘quelque chose de bon’ te organiseren.

Het waren de jaren zeventig, ’t kon niet op, het werd dus folk, en iedereen weet het zich te herinneren. Rie fuifde grondig mee, maar de organisatie, naar de stijl van de tijd, was meer dan behoorlijk. Wij, pionnen op het folkbord, draaiden ook onze wier af, sliepen boven of onder de piano op het podium om die mee te bewaken, en brachten dagen in een (al dan niet gezonde) roes door, geholpen door meters gratis bonnekes.

Nu … jaren later:

Tsleutelgat is niet meer, en werd opgevolgd door het meer bescheiden Toogenblik, met jonger volk achter het roer en met soms wat bitterheid …

De tijden zijn er ook niet meer naar. Festivals worden professioneel, en vooral commercieel georganiseerd.

Kijk maar naar Dranouter. Wat ooit als een obligaat modderbad begon, ge(des)organiseerd door een Hollandse zuipschuit met Westvlaamse ambities, is vandaag een glimmende organisatie, èn een miljoenenbusiness. Het lijkt nu meer op Flander’s Expo dan op het destijds monsterachtige “Temps des Cerises” in Wallonië.

Brosella, in het Groentheater van Laken is steeds Brosella gebleven. Mettertijd heeft de Jazz er ook zijn dag verworven, toen de aandacht voor de folk (Oh yuppietijd) danig aan het tanen was gegaan.

Brosella bleef zichzelf, maar nooit een copie van zichzelf.
Door de beperkingen van het budget, dat vandaag nog steeds ‘peanuts’ bedraagt, kon men niet met grote namen voor de dag komen
(tenzij, natuurlijk, die grote namen het ook voor ‘peanuts’ wouden doen, en dat gebeurt!). Dus werden het vooral originele onbekende groepen, met hier en daar een klassieker.

Brosella bestaat ondertussen vijf-en-twintig jaar.
Het is, en de meeste festivalorganisatoren zullen het u bevestigen, één van de fijnste, vriendelijkste festivals in heel België. De unieke sfeer, en het feit dat het een gratis festival betreft, zorgt ervoor dat alle lagen van de bevolking er aanwezig zijn: artiesten aan de zelfkant, ex-soixantehuitards die ondertussen ‘binnen’ zijn, allochtone moeders met hoofddoek, Vlamingen uit de provincie. Brosella is een uiting van de beste kant van het multiculturele Brussel waar we vandaag zo fier op zijn. Het is, en dat is ook niet mis, nog steeds een aktiviteit met een duidelijk Vlaams karakter gebleven, op een spontane manier, zonder vendelgezwaai, en geaccepteerd door alle soorten anderstaligen in dit gewest.

Rie!

Zeggen dat ge de enige zijt die hiervoor de eer mag wegdragen zou oneeerlijk zijn. Er zijn er zovele anderen geweest.
Maar gij waart de motor, gij zijt altijd de geest van Brosella gebleven. Bovendien zijt ge oud-student van onze univesiteit, Licentiaat Germaanse filologie 1971, en, … zo hoor ik uit strenge bron, gij betaalde uw bijdrage trouw sinds 1984. Gij zijt lid sinds 1981, dus moogt ge dat straks eens komen uitleggen. De vraag is dus ook waarom ge de tien jaar daarvoor geen lid waart, maar soit!

Naar het schijnt kont ge het niet geloven dat men u dit erelidmaatschap aanbiedt.
Wel, ik zal het met Roy Bailey zeggen (tekst van Si Kahn):
“It’s not just what you’re born with
It’s what you choose to bear
It’s not how large your share is,
But how much you can share
It’s nog the dream you dream of
But those you really fought
It’s not just what you’re given
It’s what you do with what you’ve got”
.

Nick Trachet

6
Uncategorized
0 Comments

SPIJT<=ULTIMA's 2019=>2018

Het Departement Cultuur, organiseerde vandaag,
5 februari 2019, de uitreiking van de Ultima’s 2018.

Beste UltiMia’s /;-)

Spijt dat ik er niet bij was vanavond …
Spijt dat ik er niet bij kon zijn vanavond …
Spijt dat ik er niet van op de hoogte was …
Spijt dat ik niet uitgenodigd werd …
Gewoon …
Spijt !!!

40 jaar Brosella Folk & Jazz
25 jaar Djangofolllies
10 jaar Kristal Klaar
om slechts die drie te vermelden

72 werd ik, in januari 2019.
Je vindt mijn naam zelfs bij de stichtende leden van de Beursschouwburg
en toch … niet uitgenodigd.
Vorig jaar was ik er wel nog bij …
maar dan wel dank zij een ex-collega uit de cultuurwereld.

Maar dit jaar heb ik de Ultima’s niet horen of zien aankondigen …
behalve vandaag, op Radio1 …
maar dan was het al te laat …
wegens andere voordien gemaakte afspraak voor vanavond.

De MIA’s heb ik wèl gezien èn gehoord èn nog eens gezien èn nog eens gehoord …
Het zal wel aan mij liggen.
Cultuur “bedrijven” zonder persoonlijk “winstbejag” …
als puur cultuur voor de cultuur …
als liefde voor de cultuur …
als streven naar Schoonheid …
is niet meer van deze tijd(en).

Spijt !!!
&
Pijn !!!
Het gevoel van “in de prullenmand” beland te zijn.

Met vriendschappelijke groeten,
Amicalement,
Kind regards,

Henri VANDENBERGHE
You, YourSelf & Rie
Sharing the Experience
Onze-Lieve-Vrouwstraat 15
1850 GRIMBERGEN
henri.vandenberghe@gmail.com
RIE : +32 (0)475 30 15 85
https://rieke.brussels


Consultancy, Coaching, Supervising

(Stichtend lid “Tsleutelgat” Haren-Brussel: 1975)
(Premier animateur au Service Jeunesse Ville de Bruxelles en 1976)
(Stichtend lid “Cultureel Animatiecentrum Beursschouwburg”: 1990)
(Founder of Brosella: 1977 – Djangofolllies: 1994 – Kristal Klaar: 2008 – …)
(Bestuurslid “Jeugd en Stad”: 1991-1999)
(Lid Directiecommittee “Jeugd en Muziek Brussel”: 1991-2002)
(Lid van de Bemiddelingscommissie Jeugdbijstand: 1998-2010)
(Erelid OSB-VUB sinds 24 maart 2001)
(Founder Palace Music Club : 2005-2008)
(Vlaams-Brusselprijs 2008 voor Brosella)
(Brusseleir vè et leive: 2014)
(Administrateur asbl “Jeunesses Musicales Bruxelles” – 25 février 2016)
(Bronzen Zinneke de Bronze: 10 Jul 2016)
(Honorary Key Holder Brosella: 28 May 2018)
(Membre de l’asbl “Jazz Station” depuis 3 juillet 2018)
(Membre de l’asbl “SceneOff” vzw: 27 août/augustus 2018)


3
poetRIE
0 Comments

20190131 – Gedichtendag

Op Gedichtendag (31 januari) 2019 – ging ik naar de Standaard Boekhandel in Grimbergen
om er nog eens een dichtbundel aan te schaffen.
Het was te lang geleden dat ik mijn collectie Poëzieboeken nog eens had aangevuld !

Wat een ontgoocheling !!
Mijn zoektocht naar Poëzie was vlug voorbij.
Ik hoopte verrast te worden door een hele reeks jonge dichters
(zoals Tom Lannoye in “De Afspraak” had gesuggereerd).
Maar er stonden bitter weinig dichters uitgestald
in het piepkleine “poëzie” hoekje van de boekhandel.

Blijkbaar hebben de klanten van de Standaard Boekhandel Grimbergen
het vooral voor kookboeken en houden ze niet zo van poëzie.

Dat is nu juist het doel van die jaarlijkse Poëzieweek
die op 19 september 2012 voor het eerst werd georganiseerd
door de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek.
Sindsdien werken allerlei organisaties eraan mee :
Poëzieclub, Poetry International, Iedereen Leest, Stichting Lezen Nederland, Wintertuin en Poëziecentrum.
Maar de Standaard Boekhandel blijkbaar niet.

Ik kocht dan nog maar eens een gedichtenbundel van een “gevestigde waarde”:
Stefan Hertmans “Onder de koperen hemel” (niet zijn beste, vind ik)
en kreeg daarbij nog enkele postkaartjes van de Poëzieweek cadeau.

Maar waarom ik Tom Lanoye’s nieuwste dichtbundel “Vrij – wij?”
niet heb gekregen … ??? … dat is mij een raadsel.
https://www.poezieweek.com/boekwinkel/

2
poetRIE
0 Comments

20190101 – Middelkerke

zalig wandelen op het strand
langs de schelpenlijn
waar het zand
verandert van kleur
en ook de geur
de grens verraadt
tussen eb en vloed

terwijl boven onze hoofden
jachtig krijsende meeuwen
het nieuwe jaar inhuldigen
en om vriendschap schreeuwen
zweven ze in tegenwind
een prachtig jaar tegemoet

Middelkerke

thanx for
the translation, 
Michael Withburn

to gently stroll on the beach
along the path of shells
where the sand
changes colour
and where the smell
betrays the line
between ebb and flow


while above our heads
the shrill cries of the seagulls
celebrating the new year
and clamouring for friendship
hover against the wind
heading for a wonderful new year

2