BROSELLA XXS 2020 : dag 3 = zaterdag 8 augustus
BROSELLA KIDSconcert
Naar jarenlange traditie hebben De Vrienden Van Brosella ook in deze BROSELLA XXS 2020 special in coronatijden voor de BROSELLA KIDS gezorgd. Ik was wel heel benieuwd hoe ze dat aan boord gingen leggen, aangezien er moest rekening gehouden worden met de “coronaregels”. Spelletjes, schminkateljee en gevarieerde workshops waren deze keer niet mogelijk. Het was dus ook voor de BROSELLA KIDS een door corona sterk “geamputeerde” versie.
Maar wel een schitterend concert voor ouders en kinderen !!!
Blue MockingBirds
Zes Brusselse muzikanten trokken in februari 2019 naar New Orleans, de bakermat van de jazz. Zo gefascineerd waren ze door de jazz van de bruisende jaren ‘20. Ze doken met veel enthousiasme in de typische Louisianian lifestyle en speelden samen met lokale muzikanten in de straten van de French quarter en in verschillende Jazz clubs en werden verschillende keren gevraagd om op te treden in een club op de befaamde Bourbon street. Toen ze aan de talentvolle Engelse zangeres en muzikante Leonie Evans uit Kent vroegen om hen te vervoegen, zei deze meteen toe. De symbiose tussen de zeven muzikanten was verbluffend en samen richtten ze de Blue MockingBirds op. In november 2019 reeds, namen ze hun debuutalbum op. Het resultaat is “Out of the Nest”, een ode aan New Orleans. Een plaat die, net als de stad, twijfelt tussen uitersten: deugd en verdorvenheid, traditie en avant-garde. Dit album geurt naar specerijen en dompelt je onder in het troebele water van de Mississippi.
De Bandleider kondigde de nummers aan en gaf er wat informatie over in drie talen door elkaar = the way we like it at Brosella. Hij stelde de muzikanten op humoristishe manier voor: “… komt helemaal uit Vorst”, “all the way from Ixelles”, “nous vient droit de Schaerbeek”. Maar de zon sloeg zo hard op het podium van BROSELLA XXS 2020 in het Groenteater dat het daar niet langer uit te houden was: de klarinetist zei “dat hij zeker wel een ei kon bakken op zijn instrument”. Ze kregen dan ook van de organisatoren de toelating om in de schaduw op een van de terrassen akoestisch te gaan spelen. Een zalig moment voor de kinderen, maar zeker voor hun ouders !!!
Bezetting :
Anton Kerkhof – klarinet
Antoine Lissoir – saxofoon
Timothé Lemaire – trombone
Leonie Evans – wasbord
Guillaume Gillain – gitaar
Felix Heymans – bas
Kai Carter – banjo
Eerst opnieuw de stoelen ontsmetten …
en dan pas mag het publiek voor sessie 2 het Groentheater betreden
en worden de mensen door Vriendelijke Brosella Volunteers naar hun zitplaats begeleid – in bubbels, of alleen.
BROSELLA XXS x Hello Summer 2020
3’AIN
Piet Maris moet al lang niet meer voorgesteld worden.
Vooral bekend met Jaune Toujours, maar ook met Mec Yek en de
Nouvelle Harmonie Bruxelloise d’Accordéons en bij de kinderen beroemd als Ik en den Theo / Moi et le Théo bracht hij ons nu het repertoire uit de debuut EP van 3’Ain.
Deze groep is een splinternieuw trio, waarin Yamen Martini (trompet), Otto Kint (contrabas) en Piet Maris (accordeon) hun krachten bundelen: ze spelen hedendaagse jazz met oosterse invloeden.
Yamen kwam in 2015 van Syrië naar België, waar hij Piet ontmoette. In 2016 werkten ze een samen aan muziek bij een theatervoorstelling.
Piet nodigde later Yamen uit om als gastmuzikant mee te spelen bij Jaune Toujours, zoals te horen is op hun laatste album “Europeana”. In de zomer van 2019 werd Otto gevraagd om mee in hun muzikale avontuur te stappen: het nieuwe trio 3’Ain was een feit.
De naam van de band is gebaseerd op “ع”, de achttiende letter in het Arabische alphabet. Naar het schijnt is dit voor westerlingen één van de moeilijkst uit te spreken klinkers. Omdat die in Arabische chat- en sms-conversaties dikwijls wordt weergegeven als “3” en geschreven wordt als “ain”, leek 3’Ain wel een gepaste naam voor een trio dat muziek brengt met invloeden uit hedendaagse jazz en Midden-Oosterse muziekgenres.
Naima Joris
Haar optreden werd aangekodigd als “Een reis door de intiemste krochten van haar hart”. En zo ken ik Naima al wel een aantal jaar.
Ik herinner me dat ze eerder al eens werd uitgenodigd om op BROSELLA een “carte blanche” te brengen. De BPC (Brosella Programme Commission) was toen echter een beetje laat afgekomen met het voorstel en Naima kon het niet meer in haar agenda passen.
Ik hoop dat de BPC daar later nog wel eens aan denkt en haar – deze keer lang genoeg vooraf, zoals dat (in mijn tijd /;-) paste bij een”carte blanche” – nog eens voluit “haar ding” zullen laten doen !!!
Naima Joris begon als straatmuzikante en zong korte tijd later naast verschillende samenwerkingen met haar vader, Chris Joris, ook backing vocals bij Isbells en bij Raymond van het Groenewoud. Ze zong haar eerste eigen nummers pas op haar 27ste, maar heeft ondertussen toch al een aardig parcours afgelegd. Nu is het dus tijd om haar eigen verhaal te vertellen. Een verhaal dat barst van de persoonlijke ervaringen: ingetogen, verstilde muziek die de mijmeringen van haar ziel reflecteren. Een reis door de intiemste krochten van haar hart.
Naima zingt “saudade“, in een mix van gevoelens van verlies, liefde en melancholie. Haar repertoire bevat zowel covers als eigen songs, maar steeds wil ze comfort en rust brengen, onthaasting in een verwarrende en onrustige wereld. Als multi-instrumentaliste is ze van vele markten thuis, maar met haar warme stem palmt ze de luisteraar meteen in.
In april 2020 publiceerde ze een zeer ontwapenende home video op Youtube, waarin ze met een looper Cesária Evora coverde in een innemende versie van “Sodade“.
https://www.youtube.com/watch?v=xpLaH4TnCNY
Normaal gezien zou ze in trio zijn opgetreden: met Niels Van Heertum, op eufonium en trompet en Lara Rosseel op contrabas. Net als Naima, is Lara ook zo’n Belgisch talent dat alleen maar smacht naar optredens. Lara werkte ondermeer al samen met Zap Mama, Chris Joris, Pierre Vaiana, Pierre Van Dormael, …
Maar uiteindelijk moest ze de klus helemaal alleen klaren: daartoe had ze naast verscheidene snaarinstrumenten en klarinet ook een loop meegebracht, waar ze blijkbaar nog niet echt veel ervaring mee heeft. Vanop de eerste corona-toegelaten rij, op meters afstand van het podium, kon je voelen hoe ze onder spanning stond.
Haar vader, Chris Joris, die op (iets meer dan) anderhalve meter afstand naast mij zat, leek mij even nerveus, zoniet nog meer, dan zijn dochter.
Maar dat hoefde helemaal niet.
Met haar warme innemende stem sprak ze ons toe alsof ze met ieder van ons afzonderlijk in dialoog ging. Haar songs kwamen vanuit haar ziel en echoden hard en tot tranen toe recht in ons hart. Het was alsof we mee deelden in het leed bij het overlijden van haar zus en zijn dochter Saskia, die in 2018, op amper 28-jarige leeftijd, de strijd tegen kanker had verloren.