You, YourSelf & RIE
0 Comments

HIDE & SEEK 2020 (08/26)

woensdag 26 augustus 2020
@ Emaillerie Belge
VORST

Corona of niet, maar ik ging weer op stap om te genieten
van BRUSSEL (deze keer is dat dan Vorst) en van Muziek.
Dankzij de Vrienden van MuziekPublique en hun Hide & Seek festival.

© RIE
Op reis naar muzikale verre oorden op ongewone plekken in Brussel

Met de wagen naar Brussel … dat is tegenwoordig ècht niet meer te doen …
Dan maar met het openbaar vervoer … al is dat toch ook een hele toer.
Van Grimbergen naar Vilvoorde met de bus van De Lijn en verder met de trein. Ik kwam veel te vroeg in VORST aan om onmiddellijk naar de locatie te gaan waar het concert zou plaats grijpen, maar dat was ook de bedoeling. Ik ontdek of herontdek graag enkele van die vele mooie plekjes in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
In deze “Brusselwandeling” kwam ik langs de Abdij van Vorst, waarvan de geschiedenis tot het begin van de 12e eeuw teruggaat: van 1105 tot 1796 maakte het deel uit van het zeer omvangrijk patrimonium van de benedictinessen. Deze vrouwengemeenschap had in die periode heel wat macht en invloed.

© Wim Robberechts

In het pop-up café dronk ik eerst nog een Zinnebir van de Brasserie de la Senne vooraleer ik de wandeling verder zette: richting gemeentehuis, dat volop in de steigers staat voor renovatiewerken en kwam zo ook langs het monument “Aan Onze Helden”.

RIE

Maar ik kwam eigenlijk naar Vorst om “Andere Helden” aan het werk te zien en te horen, namelijk het …

Karim Baggili Trio

Karim Baggili ken ik al een aantal jaar. Ik programmeerde hem ook zelf nog een paar keer op het BROSELLA Folk & Jazz festival :
– 12 July 2008 stond daar het Karim Baggili Quartet & Guests :
Karim Baggili (guitar, oud, vocals), Kathy Adam (cello), Philippe Laloy (sax, flute), Karoline de la Serna (vocals) & Guests : Fabrice Alleman (sax), Patricia Hernandez (percussion, dance)
– 12 July 2014 was het de beurt aan Karim Baggili & His Arabic Band :
Mohammed Al Mokhlis (violin), Ahmed Khaili (percussions), Karim Baggili (oud, guitar), Matthieu Chemin (double bass), Vivian Ladrière (drums), Houssem Ben El Kadhi (kawala, ney) & Karoline de la Serna (keyboard). Karim Baggili had toen nog maar pas een schitterende CD uitgebracht : “Kali City”.

Dat Karim Baggili een uitzonderlijk talent “van bij ons” is, dat wist ik dus al. Maar ook de plek waarnaar MuziekPublique ons meenam was meer dan een bezoekje waard !!! Ik was eigenlijk al lang nieuwsgierig naar het fabriekje waar dit prachtige ambacht werd beoefend.

Emaillerie Belge

De Emaillerie Belge bestaat al sinds 1923 en was vroeger in Molenbeek gevestigd. In 1957 voerde de regering een wet in om belastingen te heffen op publiciteitspanelen, waardoor het kliënteel afhaakte en er veel dergelijke “émailleries” het moesten opgeven. Er bleef er maar één over …
In 2016 nam een jonge dynamische ondernemer het bedrijf over. Zo redde de nieuwe eigenaar Vincent Vanden Borre de laatste emaillerie van het land van de ondergang !!! Enkele jaren later werd ze bekroond tot meest innovatieve emaillerie in Europa. In 2018 verhuisden ze naar Vorst en in 2020 ben ik er dan eindelijk geraakt, dankzij MuziekPublique …

© RIE

Al klinkt dat wat eigenaardig … en niet omwille van de klank, want die was dik in orde … maar het decor leende zich zeer goed om er één van de belangrijkste stemmen van de wereldmuziek in ons land te laten optreden. Karim Baggili is, naast een zeer talentvolle, bovendien ook een zeer vriendelijke en ook zeer bescheiden artiest …

Oud-speler, zanger-componist en gitarist Karim Baggili bracht deze keer een akoestische set van zestig minuten een trio.
De luit (of oud) is onafscheidelijk van de Arabische muziek die hij altijd heeft gekoesterd en waaraan hij als geen ander een hommage brengt. Karim Baggili geeft de traditionele melodieën een andere wending. Met mooie eigen composities opent hij de deur richting “nieuwe identiteit”, die geïnspireerd is door zijn eigen Jordaanse en Joegoslavische roots. Hij voegt er een persoonlijke interpretatie aan toe die je eraan herinnert dat de muziek grensoverschrijdend kan en moet werken, dat ze nieuwe gevoelens losweekt en helpt om je eigen horizon te verbreden. Het heel eigen muzikale universum van de Baggili, put daarbij ook uit talloze andere invloeden. Oud, gitaar, gedempt of krachtig gezang, Arabisch-Andalusische toonladders …
Alleen Karim Baggili kan “Arabische underground flamencomuziek” bedenken.

Karim Baggili: gitaar, oud, zang
Youri NanaI: bas
Vivian Ladrière: percussie

Na het concert had ik nog even de gelegenheid om Karim te gaan begroeten. We moesten het spijtig genoeg kort houden, want hij moest zich klaar maken voor het publiek van de tweede “shift” van dit Hide & Seek concert … om 20u30. Alles verloopt altijd volledig coronaproof : iedereen kon in eigen ‘bubbel’ tickets kopen voor dezelfde sessie …
Wij waren deze keer met drie : Guy, Ben en ik.

De terugweg naar huis verliep even vlot als de heenweg, maar deze keer bleef ik nergens treuzelen : treintje … busje … busje …

© RIE

thuis, waar mijn Lieve schat me opwachtte met – alweer genieten – een lekker maaltijd (zalm, venkel, linzen, …)

40
You, YourSelf & RIE
1 Comment

HIDE & SEEK 2020 (08/24)

© RIE

24 augustus 2020
@ Dakterras van de
Koninklijke Bibliotheek van België

De Koninklijke Bibliotheek is zeker geen onbekende voor mij.
Tijdens mijn studies Letteren en Wijsbegeerte (Germaanse Filologie) aan de VUB (1967-1971) zat ik daar regelmatig documenten over Nederlandse, Engelse, Duitse (en ook wel Fraznse) literatuur te bestuderen.
Stilte was daar altijd aan de orde !!!
Maar het gigantische terras en het prachtige uitzicht van daaruit op de Kunstberg, dat door Muziekpubliek werd beloofd, dat kende k nog niet.

Speciaal voor de gelegenheid mochten we binnen komen via het exclusieve “Paleis van Karel van Lotharingen”.

© RIE

We kwamen dus – met mondmasker – binnen langs het Museumplein en werden onthaald in een rotonde om daarna linksaf langs de weelderige trap naar boven te gaan en en via de rotonde op een hogere verdieping het terras te bereiken. Zo werden we tegelijkertijd ondergedompeld in een stedelijke en historische sfeer.

Langs de marmeren trap naar boven beseften we niet dat we eigenlijk op de 5de verdieping waren aangekomen, waar sinds kort Chef Filip Fransen de plak zwaait. Vanaf 9 juli 2020 ging daar de ALBERT-zomer van start in wat vroeger de refter was voor het personeel van de Staatsarchieven.
Met eigen producties, zoals Italian dinners en zomerse brunches, verwelkomt de chef zijn klanten. Voordien was hij reeds bekend om zijn witlofbereidingen.

Het dakterras van A L B E R T werd deze zomer dus ’the place to be’ van Brussel. Met een oppervlakte van 2.000 m2 is hier voldoende ruimte om alle evenementen coronaproof te laten verlopen.

Maar …

Het weer was niet te betrouwen en daarom werd er niet op het terras, maar wel binnen geconcerteerd.

© RIE

MuziekPublique organiseerde dit concert van Laïla Amezian en de Sheikhs Shikhats
in samenwerking met vzw Darna .

Met haar elfkoppige bende interpreteerde Laïla Amezian stukken uit het folkrepertoire van Noord-Marokko. Omringd door zangeresssen en muzikanten uit de jazz- en wereldmuziekscène presenteerde ze een persoonlijke, Brusselse insteek waarbij de diversiteit aan stemkleuren samenvloeiden met jazz-arrangementen en een knallende chaabi groove ! Voor de gelegenheid werd accordeonist Tuur Florizoone uitgenodigd om het geheel op zijn heel eigen manier met harmonieën met jazzinvloeden te verrijken.

De zeven zangeressen :
Camille De Bruyne, Fatou Traoré, Marie-Ange Teuwen, Farida Zouj, Constanza Guzman, Emanuela Lodato & Laïla Amezian
werden begeleid door
Michel Massot op tuba
Etienne Plumer aan de drums
Ahmed Khaili op percussie
en Tuur Florizoone aan de accordeon als special guest.

© RIE
Het was een prachtig concert, met een enorm positieve vibe !
en dat deed deugd, in deze deprimerende coronatijden !!!

Het deed me soms ook denken aan dat prachtige optreden van OBLOMOW “Ladies Night meets Qayna” op BROSELLA Folk & Jazz 2004.
OBLOMOW was een project van Gerry Demol, met onder andere Eva De Roovere, Vera Coomans, Talike, … . Qayna bestond ook nog uit de zangeressen Anissa Rouass, Laïla Amezian en Naziha Meftah, en de luitspeler Abid Bahri.

Paleis van Karel van Lotharingen

Toch nog even stilstaan bij de plek waar het concert plaats greep …
Het “Paleis van Karel van Lotharingen” ligt nu aan de achterkant van de Koninklijke Bibliotheek, ook “Albertina” genaamd, maar in 1839 was de Koninklijke Bibliotheek nog in het Paleis van Karel van Lotharingen gevestigd. Vandaag doet het Paleis dienst als tentoonstellingsruimte.

Karel van Lotharingen was de gouverneur-generaal van de Oostenrijkse Nederlanden van 1744 tot 1780. Hij was een leergierig man op gebied van de wetenschappen en het occultisme, een kenner van de Encyclopédie van Diderot en d’Alembert, kunstliefhebber en verwoed verzamelaar.

Het Paleis van Karel van Lotharingen werd vanaf 1757 gebouwd op de plek waar vroeger het paleis van Nassau stond. Er bestaat alleen nog een gevel uit het laat-rocaille en begin neo-classicisme met decoratieve elementen van Laurent Delvaux. Het marmeren beeld van Hercules in het trappenhuis is eveneens het werk van Delvaux.

© RIE

De rotonde, een zaal in Italiaanse stijl, is versierd met een vloer waarin stalen van marmersoorten uit onze gewesten zijn ingevoegd.

© RIE

maar mijn Goede Vrienden Georges Tonla-Briquet (jazz recensent) en Guy Trifin (président de l’asbl “Les Amis De Brosella”) waren ook onder de indruk van de engeltje boven hun hoofd …

© RIE
18
POLLEN & SOKKEN
0 Comments

630 dagen <= Als een spook in de nacht van 8 op 9 december 2018

is het geleden, dat de N-VA
een tijdbom plaatste
onder de federale regering

Als een spook in de nacht van 8 op 9 december 2018
trok N-VA de stekker uit de regering-Michel. De Vlaams-nationalisten wilden niet dat de regering zou instemmen met het Migratiepact van de Verenigde Naties. Maar de rest van de meerderheid wou het Europees Parlement volgen in haar poging om het pigratieprobleem aan te pakken. De N-VA was het daar niet mee eens en heeft daarom eenzijdig en helemaal alleen het land lam gelegd.

Op 26 mei 2019 mochten – moesten !!! – wij gaan stemmen.

Sindsdien kan je elke zet die de N-VA op het Belgsich shaakbord plaatst alleen maar interpreteren in het kader van een strategie om het land kapot te krijgen.

460 dagen na die verkiezingen …

hebben wij nog steeds geen regering …

behalve eentje die van “lopende zaken” naar “voorlopige corona-zaken” werd omgezet.

Op maandag 17 augustus 2020 verklaart Bart De Wever:
“Ik betreur dat de moed ontbreekt om de formatiecarrousel te stoppen”. En dit zegt hij zomaar zonder blozen !

… die voorzitter van die partij die al maanden iedereen die het ongeluk heeft van zijn werk te verliezen, uitmaakt voor “profiteur”, terwijl de multinationals die al die mensen hebben ontslagen zich in het buitenland gaan vestigen; die partij die iedereen met een depressie of een burn-out “uitlacht” zonder er eens over na te denken dat het misschien wel door hun besparingen is, dat er veel mensen overwerkt zijn;
… die voorzitter die eerst weigert van met de ene rond de tafel te zitten om gesprekken aan te vatten om een regering te vormen en dan weer een andere partij verstoot, of van een andere voorzitter “een vijand” maakt …
… die voorzitter van die partij die wil bewijzen dat dit land “niet werkt”, door er in eerste instantie zelf voor te zorgen dat al wat ooit efficiënt was eraan moet geloven …

Neem, bij voorbeeld, die vermaledijde corona
Hoe hebben “de heren” die aangepakt ?

In België was het eerst “maar een griepje”, tot het SARS-CoV-2 (coronavirus) toch plots ernstig werd genomen. De coronacrisis startte eigenlijk op 3 februari 2020. werd vastgesteld bij een van de negen Belgische geëvacueerden die de dag ervoor met een vliegtuig arriveerden uit de Chinese stad Wuhan. De patiënt verkeerde volgens de Belgische federale minister van Volksgezondheid Maggie De Block op 4 februari in goede gezondheid en vertoonde geen symptomen. Hij was op 15 februari 2020 weer volledig virusvrij.

In tegenstelling tot omliggende landen besloten de Belgische autoriteiten om geen informatie en/of statistieken te publiceren waar de besmettingen werden gerapporteerd anders dan de regio en provincie waar zij plaatsvonden; zoals Vlaanderen, Wallonië of Brussel. In het dagelijkse updaterapport van Sciensano werd op 26 maart 2020 voor het eerst een kaart gepubliceerd waarbij op gemeentelijk niveau het aantal geregistreerde besmettingen per 100.000 inwoners wordt weergegeven zonder hierbij echter het precieze cijfer te vermelden.
Maar de regio’s keken de kat uit de boom. Sommige Vlaamse politici wreven zich al in de handen, want corona zou hen wel helpen om dit land kapot te krijgen.
Pech: de federal premier nam het roe in handen en deed dat (redelijk) goed.
Maar de spearatisten “lagen op de loer” en bij de eerste kans was het “koekenbak”: de rusthuizen rotzooiden en Vlaanderen gaf de schuld aan België. Ze vergeten er wel altijd bij te zeggen dat een groot deel van de Vlaamse WZC’s (WoonZorgCentra) al lang niet meer in Vlaamse handen zijn, maar door “investeerders”, zoals de families die eigenaar zijn van onder andere InBev, verkocht werden (of toch “aandelen” ervan) aan Duitse, Nederlandse of zelfs Franse financiële groepen. En dat moet “opbrengen” want anders zijn de “dividenden” van de aandeelhouders onvoldoende en zouden die afhaken. Resultaat: nie te veel personeel, niet te veel materiaal, want dat is minder winst.

Corona krijgt de schuld van jaren lang wanbeheer van Vlaanderen, even goed als van de rest van het land, dat ooit zo Schoon was, toen het nog niet “verdeeld” werd in regio’s in de hoop om zo speodig mogelijk te komen tot een Autonoom Vlaanderen …

En wij … wij betalen braaf onze belastingen … wij gaan braf stemmen (omdat het moet) bij verkiezingen …

Hoe lang nog ?

Wie weet kan Egbert Lachaert ons nog eens doen lachen …
Maar Joachim Coens trapt weer op de rem … deze keer niet over een of ander ethis thema … alhoewel … dat we nog steeds geen federale regering hebben vind ik zelf meer onethisch dan elk individu zelf te laten beslissen wat hij of zij met zijn of haar lichaam van plan is.

75
BROSELLA
0 Comments

Hello Summer Brosella Jazz <= 2020

HELLO SUMMER © BROSELLA

Hello Summer & Brosella
support young Belgian artists !!!

… as BROSELLA has been doing since many years (1977) …

Deze keer ging ik rechtsreeks – met de wagen – naar het Congrespaleis (gisteren nog met bus+tram+te voet) en parkeerde me aan een muur vol graffiti met belangrijke boodschappen in de buurt van het Centre Administratif. Op een zon- of feestdag kan dat zonder je “blauw” te betalen aan parkeermeters, vooral in een buurt vol kantoren, waar amper iemand woont, maar waar in een normale (niet-corona) week meer dan 300.000 mensen uit Vlaanderen en Wallonië naar Brussel afzakken om er hun boterham te verdienen.

© RIE
© RIE
© RIE
© RIE

Tja … ook deze schrijnende toestanden
maken deel uit van mijn Geliefde BRUSSEL

Mais bon …
On n’était pas venu pour ça !
Pil à 19h00 je rentrais dans la partie cloisonnée de l’esplanade derrière la Colonne du Congrès contrôlée par V-Security …
juste le temps de m’installer à côté de Monsieur le Président de l’asbl “Les Amis De Brosella”, mon Cher Ami Guy Trifin …

toen de eerste noten van het Brussels jazz kwartet RAHONA op het Hello Summer podium weerklonken.

RAHONA

Vier jonge muzikanten van verschillende uithoeken, die mekaar in Brussel aan het Konklijk Conservatorium en in verschillende jazzclubs ontmoetten. Brussel op zijn best, quà !!!
Joel Rabesolo werd in 1982 geboren te Antsirabe (Madagascar). Hij is gitarist, auteur, componist en arrangeur. Hij was amper 8 toen hij reeds op een “kabosy” speelde, een traditioneel Madagaskisch snaarinstrument. Hij wordt ook snel een meester in de typische ritmes van zijn geboorteland. Pas op 17 jaar wordt hij aangetrokken door jazz. In 2016 brengt hij, samen met Fabien Degryse, het alomgeprezen album “Softly” op Midnight Muse records uit. Lees het artikel in JazzHalo van onze goede Vriend Georges Tonla Briquet (https://www.jazzhalo.be/reviews/cdlp-reviews/f/fabien-degryse-joël-rabesolo-softly-g-tonla-briquet/).
Julien Marga komt uit Rijsel, waar hij les kreeg van Andry Ravaloson en Alexis Thérain. In 2012 komt hij naar het Conservatoire Royal de Bruxelles om er les te volgen bij Fabien Degryse en Victor Da Costa. Maar hij had reeds in 2011 zijn eigen kwartet gevormd en er twee albums mee opgenomen: “Rain Never Surrenders” (2015) en “Hypnosis” (2017). Hij behaalde ook reeds heel wat prijzen (Trophées du Sunside 2016, sélection ReZZo Jazz à Vienne 2017, Tonnerre de Jazz 2019, Cosmojazz Sacem 2019). 
Aan de contrabas vinden we een Luikenaar: Nicolas Puma werd verliefd op jazz in het algemeen en op de contrabas in het bijzonder, nadat hij de muziek van Charles Mingus had ontdekt. Zo belandde hij bij Nicolas Thys om het vak te leren. 
Lucas Vanderputten, geboren (1989) en getogen Brusselaar, teisterde al op jonge leeftijd een drumstel tot hij aan de privé school Jazz Bxl, les volgde bij “de groten der aarde”, Luc Vanden Bosch en Bruno Castellucci. Daarna schreef hij zich in aan het Conservatoire Royal de Bruxelles om er zijn talent nog bij te schaven bij Thomas Grimmonprez en Thierry Gutmann. En ook Lucas behaalde al heel wat prijzen ( “Four Of A Kind” : XL Jazz Contest 2015, Comblain Jazz Festival. “Theo Zipper 4tet” : XL Jazz Contest 2016. “Julien Marga quartet” : vainqueur des “Trophees du Sunside” 2016, “Tonnerre de jazz” 2019, “Cosmo Jazz Sacem” 2019).

& special guest: Manu Hermia

Manuel Hermia hoeven we in Brussel, België, Europa, … al lang neit meer voor te stellen. “De rode draad in het oeuvre van saxofonist en fluitist Manuel Hermia is de zoektocht naar een gefundeerde toenadering tussen culturen en stijlen, zowel muzikaal als filosofisch” staat er geschreven op de pagina’s van Jazz.Brussels (https://jazz.brussels/nl/community/manuel-hermia). Mnuel Hermia vertelde ons dat hij heel graag met die jonge gasten meespeelt ! en doet dat ook op hun eerste album, dat eigenlijk in mei al moest uitkomen … tja, corona en Rahona, dat gaat niet goed samen … Maar uitgesteld is niet afgelast : op 4 september 2020 wordt de release van de CD bij HomeRecords officieel !!!

Tijd om iets te drinken en/of te eten terwijl de technici op het podium alles klaar maken voor de volgende groep van Brussels Jong Geweld (iedereen weet nu wel dat Brussel daar zelfs tot in Antwerpen en Genk voor bekend staat, maar dat is het soort “geweld” waar de meeste Brusselaars ook niet van houden, maar dat weten ze niet aan de A’ndere kant van ’t Land)

Commander Spoon

© RIE

zo te zien is dat hier toch allemaal rustig …???…
waar maken ze zich in Vlaanderen dan zo druk over ?
Over 4 of 5 sneutneuzen met een enorm gerek aan opvoeding ?
Maar goed …
we zullen dat onderwerp wel elders
(zie “Pollen & Sokken”) eens uitdiepen.

Commander Spoon is een jazzkwartet bestaande uit Pierre Spataro (saxofoon), Samy Wallens (drum), Florent Jeunieaux (gitaar) en
Fil Caporal (bas). In 2018 en 2019 brachten ze 3 EP’s uit en in februari 2020 volgde het eerste album, ‘Spooning’.
De Brusselaars van Commander Spoon verweven hun eclectische waaier aan invloeden met een energieke jazzsound. Ze halen inspiratie uit zowel hiphop, R&B en elektronica als uit Afrikaanse en Braziliaanse muziek. … De voorbije jaren bracht de band maar liefst drie ep’s uit en bouwden ze aan een ijzersterke livereputatie. In 2020 verschijnt hun eerste full album via het Belgische W.E.R.F Records: zo kondigde de AB hun concert en tevens CD-presentatie aan die – corona oblige – zoals zovele evenementen – uitgesteld werd …
Hopelijk kan het dan definitief doorgaan op 29 oktober 2020.

© RIE

Belgische Band
met Brussels accent

De Gentse vzw “DEMOCRAZY“, die fungeert als bookingskantoor en agentschap voor Commander Spoon kondigt hen aan als volgt:
Saxofonist en componist Pierre Spataro (Oyster Node, Rue des Pecheries) is actief in alle uithoeken van de Brusselse jazzscene, van jazz standards tot hiphop en elektronische muziek.
Ook drummer Sammy Wallens (Oyster Node) combineert invloeden uit jazz, pop, hiphop, elektronica en Afrikaanse grooves.
Gitarist Florent Jeunieaux speelt bij bands als Murmures, Geffrey Fiorese Tentet, La Chiva Gantiva, Aneta Nayan en Echt. Hij is bovendien studiomuzikant en maakt soundtracks voor kortfilms.
Bassist Fil Caporali heeft Braziliaanse muzikale wortels, en speelt sinds zijn verhuis naar Brussel in o.m. Margaux Vranken Trio, Aneta Nayan, Marie Fikry Oriental Jazz Project. Hij kreeg in 2016 de Toots Thielemans Jazz Award” (aan het Koninklijk Conservatorium Brussel).
Het is dus duidelijk : deze Belgische band
heeft een zwaar Brussels accent !

Pierre Spataro startte in 1985 met klarinet, sax en kamermuziek bij Robert Zaprazalka. Nadat hijeen master voor literatuur had behaald, studeerde hij aan het Conservatoire Royal de Musique de Bruxelles bij Steve Houben.
Stichtte verschillende bands: “Oyster Node” samen met Samy Wallens; “Rue des Pecheries”, waardoor hij sinds 2007 ook met heel wat Belgische Hiphop artisten samenwerkt.
Samy Wallens begon zijn percussieve loopbaan bij Mamady Keïta om die in Brussel te vervolmaken bij Stephane Galland. Je vindt hem terug bij zowel jazz, pop, world als andere artiesten. Het is aan het Koninklijk Conservatorium Brussel dat hij zijn kompanen van Commander Spoon leerde kennen.
Florent Jeunieaux was als tiener al bedreivig in verschillende Belgische bands. Ook hij gradueerde aan het Brussels Royal Conservatory (in 2014).
Hij heeft verschillende stijlen onder de knie : jazz (Murmures, Geoffrey Fiorese Tentet, Commander Spoon, Po Boy’s), rock (La chiva Gantiva), pop (Aneta Nayan), experimental (Echt) en speelde al mee op een tiental albums, o.a. in België, Duitsland, Polen.
Fil Caporali studeerde aan de Universidade Livre de Música gepeterd door de Braziliaanse componist Antônio Carlos Jobim. Zijn muzikale loopbaan brengt hem over de Cantareira University (graduated in 2012) langs de actieve jazz scene in São Paulo’s, het Conservatório Estadual de Música (2013) tot hij (voorlopig?) aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel belandt. Onderweg speelde hij o.a. bij: Septeto S.A (2011- 2013), Leandro Brenner Trio (2011-2013), Samuel Pompeo quintet (2013), Soundscape Big Band (2012-2013), Speaking Jazz Big Band (2012-2013), Orquestra Jazz Sinfônica de Diadema (2013). Hij begeleidde ook internationale singers zoals de Amerikaan Michael Mayo en de Australische Liz Tobias (2013). Ook in de klassieke muziekwereld is hij geen onbekende, speelde bij Camerata Cantareira (2012-2013) en Orquestra de Contrabaixos Tropical (2013).
In 2014 verhuist hij naar Brussel, speciaal om er zijn master in muziek te behalen aan het Koninklijk Conservatorium of Brussels.
In 2015 ging hij tussendoor ook nog even op toernee door China met de vioolvirtuoos Liu Xing.
In 2016 kreeg hij dan Toots Thielemans Jazz Award in het KCB.

En, ik kan alleen maar zeggen dat al dit voorspel goed te horen was in de energieke uitstraling op het HELLO SUMMER BROSELLA JAZZ podium.

Dit was een schitterend initiatief !!!

DankUwelllMersie!!!

Goede Vrienden Van Brosella
Chers Amis De Brosella

43
BROSELLA
0 Comments

Hello Summer Brosella Folk <= 2020

© Hello Summer & BROSELLA

Vrijdag 14 augustus: de temperatuur in deze zomerse hittegolf is eindelijk iets minder hoog. Ik heb afgesproken met een Goede Vriend (Luc Malcorps) om te gaan lunchen op het terras van restaurant “Chez Jacques” op de Vismarkt. De mosselen waren “comme d’hab”, even lekker als gewoonlijk en de bediening ook even vriendelijk en coronaproof als de vorige keer. 
En Vriendschap is de beste saus bij elke maaltijd. Gezellig keuvelen over van alles en nog wat: anekdotes en straffe verhalen tussen aperitief en hoofdschotel, verhalen over verleden, heden en toekomst van Brosella bij de koffie …

“Toeval bestaat niet” zegt men …
Maar toch … na de koffie en de ‘pousse’, aangeboden ‘par la maison’ kwam een andere Vriend (Roel Jacobs) toevallig langs dat terras voorbij.
Na de wederzijdse voorstellingen, zei Luc: “Het spijt me, maar ik moet gaan; moet mijn zoon nog naar zijn kot brengen; kan vanavond dus ook niet komen genieten van de BROSELLA XXS concerten in Hello Summer aan de Congreskolom; heb geen ticket; heb trouwens ook geen uitnodiging ontvangen. Ge moogt mijn stoel nemen”. Roel vleide zich neer met zijn wit wijntje tegenover mij aan het tafeltje op het terras en verteld, zoals alleen hij dat kan over Brussel in vele verschillende tijden: 400 jaar geleden, 500 jaar geleden, 600 jaar geleden; Egmont en Hoorn, Karel V, Bruegel, … Ik hing aan de lippen van die Vriend die voor mij ook de beste en interessantste gids van de BRUSSEL is.

En dan …
op naar …
Hello Summer – Brosella Folk

Na het obligaat “bezoekje” aan het geklasseerd “monument” om te plassen tegen de Sint-Katelijnekerk, een van mijn vele “liefhebberijen” …

© RIE

ging ik verder tee voet van Vismarkt naar Congreskolom en dat is wel een heel steile bergop … maar een mooie en interessante …
langs de plaats waar Multatuli heeft gewoond …

© RIE

langs de St-Michiels en St-Goedelekathedraal.

© RIE

Bergop of niet, om 16:00 vertrokken, was ik al om 16:30 ter plaatse.
Gelukkig was het ‘iets’ minder warm dan gisteren.
De ontvangst op de Esplanade aan de Congreskolom, door het personeel van Hello Summer was ‘stukken’ minder warm dan die van 6, 7, 8 & 9 augustus in het Groentheater, waarbij je de warme glimlach achter hun mondmasker kon voelen.
Ik was er te vroeg, OoooKéééy, maar …
Ik werd tegengehouden aan de ingang door 3 personen in uniform (zonder mondmaskers !!!) met de “five” in de lucht ten teken “STOP”:
“á dixsept heure monsieur”
“mag ik nog niet binnen?”
“á dixsept heures monsieur”
“ah, bon”

en ik draai me om en hoor achter mij :
”Tu vois Comment ils sont, ces flamands”
“Mo maske toch, mo mennekes toch”
dacht ik dan, …
zocht een wat moeilijk te vinden schaduw op
en ging om 17:03 terug naar de “ENTRANCE” waar ik trachtte van mijn pasje tevoorschijn te toveren uit mijn iPhone, maar deze oude rakker doet wel zijn best, maar kan dat allemaal niet zo goed en zo snel als “de jeugd van vandaag”. Ik toonde mijn pasje van BROSELLA, maar dat had niet de verhoopte reactie. Ik vroeg dan wat bijstand om dat tocket op mijn iPhone te vinden … “je comprend pas le flamand, monsieur”
ach, mijn Geliefde Brussel, “quand est-ce que tu apprendras à aimer tout le monde ?” Ik werd dan eerst naar de ticketbox gestuurd, waar een sympathieke jonge (waarschijnlijk een Vrij-Williger en geen Security Guy) mij uit de nood in hielp in zijn beste Nederlands, waarop ik hem – as we “Flamands” usually do – verder in het Frans te woord stond … Terug naar de “ENTRANCE” waar ik dan eindelijk binnen kon … dank zij het “vervang-ticket” dat die jongen me had bezorgd, nadat hij mijn gegevens had genoteerd.

De gulle lach waarmee Lua me opving veegde al die “entrance-stress” weg. Ze stelde me voor aan een vriendin, die ik blijkbaar toch al eens had gezien. We dronken een glas, babbelden wat en dan zocht ik mij een plaats in de schaduw onder een tent … wa achteraf een zeer goed idee zou blijken te zijn.

Ik zat nog wat te lezen in “De Bourgondiërs” van Bart Van Loo met de DJ muziek op de achtergrond tot Mon Ami Guy Trifin, Président de l’asbl “Les Amis De Brosella” bij me kwam zitten en kort daarna het optreden aanvatte op het podium. We begrepen niet goed wat, wie, hoe en waarom, want op het programma was de groep Tsoukina aangekondigd, maar er stond een andere band op het podium, namelijk MXDO  MetX Diaspora Orchestra. Fijne muziek, dat wel !

Op het einde van hun concert werd aan het publiek een “verfrissing” aangeboden …

© RIE

die duurde niet lang, net genoeg om iedereen die niet onder de tent zat, een beetje nat te maken.
Gedurende de korte regenbui kon de groep GREEN MOON hun balans maken en toen ze daarmee klaar waren, stopte het met regenen en kon het muziekfeest verder gaan …

© Fragan

maar minder mensen voor het podium, want er bleven er veel onder het tentzeil zitten … en ze bleken niet ècht geïnteresseerd in de muziek … want het was daar een getater tegen de muziek op.

Ik vond dat zo triest, dat ik afdroop … Ik had nochtans een dikke boon voor GREEN MOON, had ze al in 2013 op BROSELLA Folk & Jazz een “carte blanche” aangeboden, waar ze een prachtperformance van hadden gemaakt, met Lorcan Fahy (violin, mandoline), Téo Crommen (guitar), Lucas Deru (double bass)
en SPECIAL GUESTS: 
1/ their Dads : Kieran Fahy (violin), Thierry Crommen (harmonica), Michel Deru (bagpipes),
2/ their teachers and friends : Steve Houben (saxophone), David Munnelly (accordion), Alexandre Tripodi (violin), André Klénès (double bass), eRno (piano), Jacques Pirotton (guitar), Jean-Pierre Froidebise (guitar), Antoine Rotthier (percussion), Colin Deru (bagpipe).

Nog voor hun optreden was Frédérique Dawans, manager/booker van de groep GREEN MOON bij ons komen zitten en kondigde ons aan dat hun volgende CD, die ze normaal al zouden voorgesteld hebben in mei, nu voorzien is voor 21 november 2020 bij MuziekPublique … allen daarheen !!!

Was het alleen door de regen … ??? … dat weet ik niet … maar
ik miste het aandachtige publiek van op een èchte BROSELLA Folkdag
.

Zaterdag, 15 augustus 2020, HELLO SUMMER – BROSELLA JAZZ.
Hopelijk zonder regen !!!

© Hello Summer BROSELLA
14
BROSELLA
0 Comments

BROSELLA XXS 2020 : dag 4 = zondag 9 augustus

© Lieve BOUSSAUW

Bram De Looze

Een jonge pianist die moeiteloos barok linkt aan de meest complexe avant-garde structuren en zich terloops nog eens waagt aan uitgepuurde improvisatie.

© Didier WAGNER

Jazz tussen klassiek en improvisatie !

Naarmate Bram De Looze’s discografie en ook zijn nationale en internationale connecties in omvang toenemen, wordt het steeds duidelijker hoe persoonlijk zijn muziek is. Hij slaagt erin om een innerlijke drang te combineren met een uiterlijke nieuwsgierigheid. Zijn muziek is niet enkel cerebraal maar ook verfijnd en bedachtzaam. Hij zoekt steeds naar nieuwe manieren om zich te uiten, en experimenteert met de belangrijkste ingrediënten van melodie, harmonie en ritme.

Als lid van het Belgische LABtrio, dat hij op 16-jarige leeftijd, samen met Lander Gyselinck (drums) en Anneleen Boehme (contrabas) mee oprichtte, maakte Bram De Looze (°1991) onmiddellijk indruk met zijn unieke combinatie van technische vaardigheid en maturiteit. In een generatie vol talent kon De Looze zijn plaats opeisen. Een beurs om te studeren aan de hoog aangeschreven New School For Jazz And Contemporary Music in New York opende de weg naar meer internationale bekendheid.

Bram De Looze was al te gast bij BROSELLA in februari 2012 met het LABtrio op een lunchconcert in de Kunsthumaniora Brussel in de reeks Broodje Brosella.
In juli van datzelfde jaar speelde hij op de Royal Palm Stage van Brosella Folk & Jazz met Nicolas Kummert Voices :
Nicolas Kummert: saxophone, vocals; Hervé Samb: guitar, vocals;
Bram De Looze: piano; Nicolas Thys: double bass, vocals;
Lionel Beuvens: drums
En in 2015 was hij aan de piano bij de avant-première van het nieuwe project van Antoine Pierre : “Urbex”
Antoine Pierre (drums), Félix Zurstrassen (electric bass guitar),
Frédéric Malempré (percussions), Toine Thys (tenor & soprano saxophone,
bass clarinet), Jean-Paul Estiévenart (trumpet), Bram De Looze (piano),
Bert Cools (electric guitar), Steven Delannoye (tenor saxophone).

BROSELLA Folk & Jazz 2015 © Lieve BOUSSAUW

Bram De Looze nam ons helemaal mee in zijn wereld tussen klassiek en jazz met gestructureerde motieven en geïnspireerde improvisaties.
Een aparte sfeer … een persoonlijke, eigenzinnige stijL

Zàààlig !!!

Pauline Leblond Trio

© Didier WAGNER

De BPC (Brosella Programme Commission) had aan Pauline Leblond voor de “normale” uitgave van het 44ste BROSELLA Folk & Jazz festival een “carte blanche” aangeboden … maar het mocht niet van Miss Corona.
Ik vermoed – en hoop – dat ze haar “project” voor de “uitgestelde” uitgave van het festival nog mag laten rijpen tot BROSELLA – hopelijk !!! – in 2021 die 44ste uitgave kan laten doorgaan. Ondertussen werd ze op deze BROSELLA XXS voorgesteld met een trio formule.

Dit trio biedt je een frisheid door standaarden te herinterpreteren en persoonlijke composities voor te stellen, de afwezigheid van een harmonisch instrument brengt ruimte; een rust die nodig is om te luisteren naar de verschillende muzikale stemmingen die de drie muzikanten bieden. Een permanente dialoog die soms het ritmische aspect van elk van de instrumenten, soms de klankkleuren, soms de harmonische en melodische kleuren in het daglicht stelt. In een kleine groep als deze heeft iedereen een plaats om de tijd te nemen om zich uit te drukken en zich te ontwikkelen. Samen, creëren ze een adembenemende energie.
Bezetting :
Victor Foulon : contrabas
Matthias de Waele : drums 
Pauline Leblond : trompet

© Didier WAGNER
© Didier WAGNER

Aka Moon

Sinds hun debuut in 1992 is het vernieuwende trio Aka Moon niet meer weg te denken uit de Belgische jazzscene. Hun verfrissende aanpak van de jazz geeft het trio een heel bijzondere stijl. Sinds hun eerste ontmoeting met de Aka Pygmeeën in 1992 heeft Aka Moon hun aandacht gericht op verschillende Afrikaanse, Indiase, Noord-Afrikaanse, Cubaanse, Arabische, Afro-Amerikaanse en Europese tradities. Aka Moon’s unieke plaats in de hedendaagse muziekscene is te danken aan het feit dat ze, ongeacht welke trend, kunst combineert met muzikale knowhow. Aka Moon jongleert met polyritmes en polyfonie. In trio of grotere formaties kruisen ze elkaar op een caleidoscopische en ongrijpbare manier, waardoor een niet te classificeren, transcendente en kosmische wervelwind van muziek ontstaat. Ze hebben meer dan 20 albums uitgebracht, in meer dan 30 landen gespeeld en samengewerkt met ’s werelds meest virtuoze muzikanten, choreografen en artiesten.

Wereldpremière !!!

We zijn blij hen te mogen verwelkomen voor hun allereerste concert met hun nieuwe album dat in april is uitgebracht: Opus 111.

© BROSELLA

Release concert van het gloednieuwe album : OPUS 111 !

De Pianosonate nr. 32 op.111 (1821-22) is niet alleen een van Beethovens meest emblematische werken, maar ook een manifest van radicale moderniteit. De vernieuwingen die hij voorstelde, met name op het gebied van ritme, lieten de meeste tijdgenoten van de componist verbluft. Het trio deed voor de gelegenheid beroep op drie sterke muzikanten : de zanger Fredy Massamba, met zijn krachtige stem; de rijzende ster van de Portugese accordeon João Barradas, die moderniteit toevoegt door zowel akoestische als elektronische instrumenten te bespelen; en de pianist Fabian Fiorini.

Bezetting :
Fabrizio Cassol (alto saxofoon) 
Michel Hatzigeorgiou (elektrische bas)
Stéphane Galland (drums)

+ GASTEN
Fredy Massamba (stem) 
Fabian Fiorini (piano) 
João Barradas (accordeon)

BROSELLA XXS 2020 coronagewijs

Met een zalig gevoel en fier op wat de Nieuwe ploeg van BROSELLA heeft verwezenlijkt in deze tijden van coronamiserie … slenterde ik het Ossegempark uit. Ik was nog graag een spaghetti gaan eten Bij Pee Klak In De Patatezak … maar ook daar heeft corona een stokje tussen gestoken.

Wat De Vrienden Van Brosella en Les Amis De Brosella
van 6 tot 9 augustus 2020 hebben voor mekaar gebracht,
was een CADEAU voor iedereen die er mocht bij zijn: de muzikanten, de techniekers, de logistiekers, die eindelijk nog eens “mochten werken” … de Brosella Volunteers, die zich toch weer fantastisch hebben ingezet voor HUN festival !!! Het publiek dat kon genieten van een schoon programma !!! Spijtig genoeg met maximum 200 gezeten in een openluchttheater waar gemakkelijk 1.000 mensen aan “a-social physical distancing” hadden kunnen doen.

Mijn hartelijk
DankUwelllMersie!!!
aan iedereen die dit heeft mogelijk gemaakt

33
BROSELLA
0 Comments

BROSELLA XXS 2020 : dag 3 = zaterdag 8 augustus

© Lieve BOUSSAUW

BROSELLA KIDSconcert

Naar jarenlange traditie hebben De Vrienden Van Brosella ook in deze BROSELLA XXS 2020 special in coronatijden voor de BROSELLA KIDS gezorgd. Ik was wel heel benieuwd hoe ze dat aan boord gingen leggen, aangezien er moest rekening gehouden worden met de “coronaregels”. Spelletjes, schminkateljee en gevarieerde workshops waren deze keer niet mogelijk. Het was dus ook voor de BROSELLA KIDS een door corona sterk “geamputeerde” versie.
Maar wel een schitterend concert voor ouders en kinderen !!!

Blue MockingBirds

© BROSELLA

Zes Brusselse muzikanten trokken in februari 2019 naar New Orleans, de bakermat van de jazz. Zo gefascineerd waren ze door de jazz van de bruisende jaren ‘20. Ze doken met veel enthousiasme in de typische Louisianian lifestyle en speelden samen met lokale muzikanten in de straten van de French quarter en in verschillende Jazz clubs en werden verschillende keren gevraagd om op te treden in een club op de befaamde Bourbon street. Toen ze aan de talentvolle Engelse zangeres en muzikante Leonie Evans uit Kent vroegen om hen te vervoegen, zei deze meteen toe. De symbiose tussen de zeven muzikanten was verbluffend en samen richtten ze de Blue MockingBirds op. In november 2019 reeds, namen ze hun debuutalbum op. Het resultaat is “Out of the Nest”, een ode aan New Orleans. Een plaat die, net als de stad, twijfelt tussen uitersten: deugd en verdorvenheid, traditie en avant-garde. Dit album geurt naar specerijen en dompelt je onder in het troebele water van de Mississippi.

De Bandleider kondigde de nummers aan en gaf er wat informatie over in drie talen door elkaar = the way we like it at Brosella. Hij stelde de muzikanten op humoristishe manier voor: “… komt helemaal uit Vorst”, “all the way from Ixelles”, “nous vient droit de Schaerbeek”. Maar de zon sloeg zo hard op het podium van BROSELLA XXS 2020 in het Groenteater dat het daar niet langer uit te houden was: de klarinetist zei “dat hij zeker wel een ei kon bakken op zijn instrument”. Ze kregen dan ook van de organisatoren de toelating om in de schaduw op een van de terrassen akoestisch te gaan spelen. Een zalig moment voor de kinderen, maar zeker voor hun ouders !!!

Bezetting :
Anton Kerkhof – klarinet
Antoine Lissoir – saxofoon
Timothé Lemaire – trombone
Leonie Evans – wasbord
Guillaume Gillain – gitaar
Felix Heymans – bas
Kai Carter – banjo

Eerst opnieuw de stoelen ontsmetten …

en dan pas mag het publiek voor sessie 2 het Groentheater betreden
en worden de mensen door Vriendelijke Brosella Volunteers naar hun zitplaats begeleid – in bubbels, of alleen.

© Lieve BOUSSAUW

BROSELLA XXS x Hello Summer 2020

3’AIN

© Lieve BOUSSAUW
© Lieve BOUSSAUW

Piet Maris moet al lang niet meer voorgesteld worden.
Vooral bekend met Jaune Toujours, maar ook met Mec Yek en de
Nouvelle Harmonie Bruxelloise d’Accordéons en bij de kinderen beroemd als Ik en den Theo / Moi et le Théo bracht hij ons nu het repertoire uit de debuut EP van 3’Ain.
Deze groep is een splinternieuw trio, waarin Yamen Martini (trompet), Otto Kint (contrabas) en Piet Maris (accordeon) hun krachten bundelen: ze spelen hedendaagse jazz met oosterse invloeden.

© Lieve BOUSSAUW

Yamen kwam in 2015 van Syrië naar België, waar hij Piet ontmoette. In 2016 werkten ze een samen aan muziek bij een theatervoorstelling.
Piet nodigde later Yamen uit om als gastmuzikant mee te spelen bij Jaune Toujours, zoals te horen is op hun laatste album “Europeana”. In de zomer van 2019 werd Otto gevraagd om mee in hun muzikale avontuur te stappen: het nieuwe trio 3’Ain was een feit.

© Lieve BOUSSAUW

De naam van de band is gebaseerd op “ع”, de achttiende letter in het Arabische alphabet. Naar het schijnt is dit voor westerlingen één van de moeilijkst uit te spreken klinkers. Omdat die in Arabische chat- en sms-conversaties dikwijls wordt weergegeven als “3” en geschreven wordt als “ain”, leek 3’Ain wel een gepaste naam voor een trio dat muziek brengt met invloeden uit hedendaagse jazz en Midden-Oosterse muziekgenres.

Naima Joris

© Lieve BOUSSAUW

Haar optreden werd aangekodigd als “Een reis door de intiemste krochten van haar hart”. En zo ken ik Naima al wel een aantal jaar.
Ik herinner me dat ze eerder al eens werd uitgenodigd om op BROSELLA een “carte blanche” te brengen. De BPC (Brosella Programme Commission) was toen echter een beetje laat afgekomen met het voorstel en Naima kon het niet meer in haar agenda passen.
Ik hoop dat de BPC daar later nog wel eens aan denkt en haar – deze keer lang genoeg vooraf, zoals dat (in mijn tijd /;-) paste bij een”carte blanche” – nog eens voluit “haar ding” zullen laten doen !!!

Naima Joris begon als straatmuzikante en zong korte tijd later naast verschillende samenwerkingen met haar vader, Chris Joris, ook backing vocals bij Isbells en bij Raymond van het Groenewoud. Ze zong haar eerste eigen nummers pas op haar 27ste, maar heeft ondertussen toch al een aardig parcours afgelegd. Nu is het dus tijd om haar eigen verhaal te vertellen. Een verhaal dat barst van de persoonlijke ervaringen: ingetogen, verstilde muziek die de mijmeringen van haar ziel reflecteren. Een reis door de intiemste krochten van haar hart.

Naima zingt “saudade“, in een mix van gevoelens van verlies, liefde en melancholie. Haar repertoire bevat zowel covers als eigen songs, maar steeds wil ze comfort en rust brengen, onthaasting in een verwarrende en onrustige wereld. Als multi-instrumentaliste is ze van vele markten thuis, maar met haar warme stem palmt ze de luisteraar meteen in. 
In april 2020 publiceerde ze een zeer ontwapenende home video op Youtube, waarin ze met een looper Cesária Evora coverde in een innemende versie van “Sodade“.

https://www.youtube.com/watch?v=xpLaH4TnCNY

Normaal gezien zou ze in trio zijn opgetreden: met Niels Van Heertum, op eufonium en trompet en Lara Rosseel op contrabas. Net als Naima, is Lara ook zo’n Belgisch talent dat alleen maar smacht naar optredens. Lara werkte ondermeer al samen met Zap Mama, Chris Joris, Pierre Vaiana, Pierre Van Dormael, …

© Lieve BOUSSAUW

Maar uiteindelijk moest ze de klus helemaal alleen klaren: daartoe had ze naast verscheidene snaarinstrumenten en klarinet ook een loop meegebracht, waar ze blijkbaar nog niet echt veel ervaring mee heeft. Vanop de eerste corona-toegelaten rij, op meters afstand van het podium, kon je voelen hoe ze onder spanning stond.

© Lieve BOUSSAUW

Haar vader, Chris Joris, die op (iets meer dan) anderhalve meter afstand naast mij zat, leek mij even nerveus, zoniet nog meer, dan zijn dochter.
Maar dat hoefde helemaal niet.

Met haar warme innemende stem sprak ze ons toe alsof ze met ieder van ons afzonderlijk in dialoog ging. Haar songs kwamen vanuit haar ziel en echoden hard en tot tranen toe recht in ons hart. Het was alsof we mee deelden in het leed bij het overlijden van haar zus en zijn dochter Saskia, die in 2018, op amper 28-jarige leeftijd, de strijd tegen kanker had verloren.

Naima … ’t was … Zo Schoon !!!

89
BROSELLA
1 Comment

BROSELLA XXS 2020 : dag 2 = vrijdag 7 augustus

© Lieve BOUSSAUW

Aurélie Dorzée & Tom Theuns

© Lieve BOUSSAUW

“Een eigenzinnig muzikaal universum van dwarse schoonheid” werd ons beloofd. En ze hebben die belofte meer dan waar gemaakt. Het was een warm, verfijnd en pakkend optreden.

Aurélie Dorzée en Tom Theuns schreven samen en afzonderlijk een aantal van de mooiste pagina’s in de Belgische folkgeschiedenis: als leden van Panta Rhei, Trio Trad, Ambrozijn, … En dus – uiteraard – ook op BROSELLA !

In 1995 stond Aurélie Dorzée al eens met Pantha Rhei op Brosella en dan nog met Wannes Van de Velde als special guest:
Steve Houben: flute, saxophone; Luc Pilartz: violin, bagpipes;
Aurélie Dorzée: violin; Kathy Adam: cello; Didier Laloy: accordion;
Fabien Degryse: guitar, bouzouki; Jo Vanhoutte: double bass;
Michel Seba: percussion; Stephan Pougin: percussions;
+ special guest: Wannes Van de Velde

In 2000 stond Aurélie er met de Luc Pilartz Band :
Luc Pilartz: violin; Aurélie Dorzée: violin; Didier Laloy: accordion;
Boris Gaquere: guitar; Vincent Noiret: double bass

In 2002 stond Aurélie ook met Musique à Neuf op Brosella
Pirly Zurstrassen: piano; Luc Pilartz: violin; Aurélie Dorzée: violn;
Nicolas Hauzeur: violin; Emmanuel Comté: accordion;
Kurt Budé: clarinets; Christian Laisne: tuba; Fred Malempré: percussion
In datzelfde jaar stond ook Tom Theuns op Brosella, maar dan met
Vera Coomans en Catherine Delasalle :
Vera Coomans: vocals; Catherine Delasalle: vocals;
Tom Theuns: guitar; Hendrik Braeckman: guitar

In 2005 bracht Didier Laloy een schare vrienden mee om op Brosella een hoogstaand festijn aan het publiek voor te schotelen onder de noemer Didier Laloy invites :
Didier Laloy: diatonic accordion; Kathy Adam: cello;
Pascale Chardome: acoustic guitar; Wim Claeys: diatonic accordion;
Véronica Codesal: vocals; Aurélie Dorzée: violin, viola;
Philippe Laloy: flute, sax; Bruno Le Tron: diatonic accordion;
Fred Malempré: drums, percussion; Marka: vocals, guitar;
Magali Mendez: vocals, pandereta; Vincent Noiret: double & electric bass;
Marisol Palomo: vocals, pandereta; Nuria: vocals, pandereta;
Luc Pilartz: violin, bagpipe; Stephan Pougin: drums, percussion;
Jean-Christophe Renault: piano; Perry Rose: vocals, guitar, piano;
Fritz Sundermann: electric and acoustic guitar;
Arne Van Dongen: double bass; Gabriel Yacoub: vocals, acoustic guitar

© Lieve BOUSSAUW

Ook als duo (al of niet onder de noemer Aurelia) hebben ze al een indrukwekkende loopbaan achter zich.
Met verschillende instrumenten (viool, viola d’amore, manouche gitaar, mandoline, mandocello, …) en betoverende stemmen creëerden ze een intens poëtisch landschap vol humor en fantasie: moderne folk over vele grenzen heen.
Tom Theuns – gitaar
Aurélie Dorzée – viool / zang

Super Rumba

© Lieve BOUSSAUW

“Overheerlijke Congolese rumba” werd ons beloofd. Een ècht dansfestijn hebben we gekregen. Toch spijtig dat dit maar gegund was voor 200 mensen: het maximaal toegelaten “a-social of physical distancing“.
Super Rumba is een Brusselse groep uit Matonge “en omstreken”. Ze hebben al deelgenomen aan ambitieuze projecten zoals
het eerbetoon aan Papa Wemba en Rumba Lumumba in Bozar,
de 60ste verjaardag van de Onafhankelijkheid van Congo op de RTBF
en recent voor de officiële ceremonie van 60 jaar Onafhankelijkheid van Congo in het bijzijn van Belgische Eerste Minister Sophie Wilmes.

© Lieve BOUSSAUW


Er waren ook enkele fans uit Matonge naar BROSELLA XXS gekomen en die kon je niet aan hun stoelen vastbinden: ze waren gekopmen om te feesten en dansten dan ook voor het podium met mondmaskers aan.

© Lieve BOUSSAUW

Super Rumba Bezetting :
Zang: Malage, Chabrown, Hewabora, Decharmento.
gitaar: Diapason, Petit Poisson, Kilosho.
Ritme-gitaar: Patiënt Kusangila 
Basgitaar: Opa Muntu, Jacquou.
Drums: Junior Iloko

Ik stelde me voor wat dit zou gegeven hebben als laatste groep op bij voorbeeld de zaterdagavond op een “normale” BROSELLA Folk & Jazz uitgave en volgde dan ook tegelijk blij, trots en tevreden, maar ook wat triest, de vriendelijke Brosella Volunteer die ons naar de EXIT begeleidde.

Schoon, “Vrienden Van Brosella” & “Amis De Brosella” wat jullie daar presteren !!! Your “Honorary Keyholder” is very proud !!!

© Lieve BOUSSAUW
77
BROSELLA
0 Comments

BROSELLA XXS 2020 : dag 1 = donderdag 6 augustus

Brosella XXS x Hello Summer

Door de Coronacrisis hebben ze de 44e editie van het BROSELLA Folk & Jazz Festival in juli jammer genoeg moeten annuleren. Omdat “onze veiligheid hun eerste prioriteit was”. Maar de organisatoren hebben nu alsnog enthousiast het publiek uitgenodigd voor een alternatief festival in het kader van Hello Summer van en met de Ville de Bruxelles.

Van donderdag 6 tot en met zondag 9 augustus gaat Brosella XXS door in het Groentheater aan de voet van het Atomium.

Brosella XXS is GRATIS, maar enkel toegankelijk mits reservering via https://brosella2020.tickoweb.be. Misschien kan je nog een plaats bemachtigen voor vanavond, of morgen, of overmorgen …

XXS

In normale omstandigheden brengt Brosella één weekend boordevol muziek met tijdens de eerste dag folk en de tweede jazz. Voor deze bijzondere XXS-editie vinden de concerten plaats over vier dagen in plaats van twee.

Ze gaan enkel door in het Groentheater, dat omwille van de sanitaire maatregelen maximaal plaats biedt aan 200 personen per sessie. Uiteraard blijven alle andere geldende regels van toepassing op het festivalterrein: afstand bewaren, beschikbaarheid van sanitaire gel, het dragen van maskers, ontsmetten van materiaal, enz.

donderdag 6 augustus 2020

Groentheater

Ik was zo blij dat de nieuwe BROSELLA ploeg dit initiatief had genomen, dat ik er niets van wou missen en had me dus ingeschreven voor de 4 dagen. Donderdag 6 augustus was ik dus ook als een van de eersten in het Groentheater te Laken om mee te genieten van de eerste twee live concerten van deze eerste uitgave van het BROSELLA XXS festival.

© Lieve BOUSSAUW

Vardan Hovanissian en Emre Gültekin

Vardan Hovanissian & Emre Gültekin staan symbool voor de verzoening tussen volkeren doorheen de weemoedige maar hoopvolle klanken van de Armeense duduk en de saz, het emblematische instrument van Turkije.
Sinds hij door Khatchik Khatchatryan ingewijd werd in de wonderbaarlijke klank van de duduk, ontwikkelde Vardan Hovanissian zich tot één van de meesters van dit dubbelrietinstrument dat als geen ander de klank en de ziel van Armenië uitademt.
Tien jaar geleden vond Vardan, hier in Brussel, een zielsgenoot in de Turkse saz-speler Emre Gültekin.
Het duo verkent niet alleen de verwantschap tussen Armenië en Turkije, maar ook die van de muzikale rijkdom die in deze woelige regio op de rand van Europa en Azië te vinden is met Georgië, Iran en de Koerden.
Vanuit hun grensoverstijgende vriendschap bouwen ze bruggen tussen verschillende tradities en instrumenten, speelstijlen en talen. Ze brengen zowel traditionele liederen als nieuwe composities die hedendaagse thema’s zoals het lot van vluchtelingen niet uit de weg gaan. 
Voor deze speciale gelegenheid kwam het duo niet alleen als kwartet optreden, ze brachten ook de Indische zangeres Malabika Brahma mee. Haar prachtige en krachtige stem paste helemaal bij de zon die het Groentheater warmer maakte dan ooit tevoren.

Bezetting :
Vardan Hovanissian (duduk) (Armenië – BE)
Emre Gültekin (saz, baglama, zang) (Turkije – BE)
Marat Jeremian (dhol) (Armenië – NL)
Eren Uren
Special Guest: Malabika Brahma (zang) (India – BE)

© Lieve BOUSSAUW

Toch had ik gemengde gevoelens bij deze prachtige muziek : zoveel schoonheid voor zo weinig volk !!!
Zelfs met 1.000 stoelen zou men in het Groentheater nog concerten kunnen organiseren met voldoende “physical distancing” …
maar 200 !!! in een openluchttheater waar er gemakkelijk 5.000 stoelen (mèt tafels) zouden kunnen staan … dat is toch zo triest.

Brussels Balkan Orchestra XS

Stomende Balkanfolklore !
Ter gelegenheid van deze speciale editie van Brosella XXS presenteerde het orkest een meer compacte versie van Brussels Balkan Orchestra en het dompelde de eerste dag van het festival onder in het hart van de Balkanfolklore. Warme muziek op een hete zomerdag in een Groentheater, blakend onder een veel te warme zomerzon.
De laatste jaren is de Balkanmuziek in Brussel steeds bekender geworden maar daar heeft het Brussels Balkan Orchestra niet op gewacht. In de loop van de jaren is deze groep, samengesteld uit professionele zowel als amateurmuzikanten met de meest uiteenlopende achtergronden, een echte interculturele ambassadeur geworden.
Onder leiding van violist Nicolas Hauzeur (die, by the way, net op deze dag, 6 augustus 2020, nog eens papa werd) reist deze folkgroep van jazz over klassiek tot Moldavische, Transsylvaanse, Bulgaarse of epische muziek.
Voor deze eerste folkdag van de XXS editie van Brosella stelde het orkest zich in een kleinere formatie voor.
Hun warme en feestelijke muziek maakte het uiterst moeilijk om op je stoel te blijven zitten: zelfs kinderen zetten zich aan het dansen. 
Het werd een schitterend, aanstekelijk optreden !!!
Bezetting :
Javier Breton (bas), 
Milen Donchev (tambura), 
Victor Abel (keyboard), 
Noémie Picavet (accordeon), 
Manu Haessig (klarinet & sax), 
Anaïs Lambert (viool, zang)
Nicolas Hauzeur (viool, zang)

foto’s © Lieve BOUSSAUW

Het publiek van de namiddag sessie werd dan door enkele Brosella Volunteers vriendelijk verzocht om het Groentheater te verlaten langs de duidelijk aangeduide EXIT. Want de stoelen moesten allemaal ontsmet worden vooraleer BROSELLA XXS op deze eerste Folkdag opnieuw maximum 200 mensen mocht ontvangen voor de tweede sessie.

Als (stichter en) Honorary Keyholder van Brosella was ik de “geprivilegieerde” uit het publiek, die achter de coulissen (of “Backstage”), alle coronaregels in acht nemend – met mondmasker aan – de muzikanten toch nog mocht gaan begroeten en vooral bedanken voor al het moois dat ze ons hebben “geschonken”.

Blij en gelukkig, maar tegelijk toch ook wat triest, ging ik dan vroeg naar huis: dit was mijn allereerste BROSELLA zonder met Vrienden aan de toog te blijven nagenieten van de prachtige concerten … en ik heb ze sinds 1977 allemaal meegemaakt (de 40 eerste zelfs mee-gemaakt /;-)

31
POLLEN & SOKKEN
0 Comments

Indépendance ChaCha

Gisteren was ’t feest voor sommige Congolezen : 30 juni 1960

60 jaar geleden onafhankelijk verklaard en op 30 juni 2020 heeft de huidige Congolese president Félix Tshisekedi een brief mogen ontvangen van de huidige Koning der Belgen waarin hij “zijn diepste spijt” betuigt voor de wandaden die tijdens het bewind van zijn betovergrootoom Leopold II, in “zijn” Onafhankelijke Congostaat vanaf 1885, en van de koloniale periode vanaf 1908 door de Belgische Staat zijn aangericht.

Maar spijtbetuigingen, gedenkplaten, enz. … voor sommigen moet dit maar het begin zijn van veel meer, want “spijt alleen” daar “hangen geen ‘herstelbetalingen’ aan vast”.

Moeten wij dan, de Belgen van nu, die geen schuld hebben aan de wandaden van die “kolonialen” daar dan voor “betalen”? Ook al waren het soms ooms, tantes, vaders, moeders, ‘nonkel paters’ of ’tante nonnekes’ van sommige “(bet)(over)(klein)kinderen van de kolonialen”, het zijn vooral de multinationals, beheerd door de rijken van toen, die gaan lopen zijn met de poen. En die zich nog steeds verder “tegoed” doen aan de rijkdommen van Congo.

Ik ben het volledig eens met wat de Belgische Minister voor Buitenlandse Zaken en Vicepremier, Alexander De Croo in “Terzake” op de VRT verklaarde over “herstelbetalingen” aan Congo: “Je kan een land niet uit de armoede halen met een zak geld”.
(Tijdens het interview had ik veel bewondering voor zijn kalmte, ondanks het feit dat Annelies Beck hem constant onderbrak. He was me al opgevallen dat ze dat, sinds het begin van de coronamiserie steeds meer doet: de vraag is amper gesteld, de geïnterviewd is amper begonnen met antwoorden en daar komt al een vraag bovenop de vraag.)

Maar multinationals …
die worden altijd met rust gelaten …
die mogen alles !

“Wat voor de Joden is gedaan, moet ook voor Congo gebeuren”

… was de titel van het interessante interview van Jasmijn Post dat BRUZZ op 24 juni 2020 publiceerde https://www.bruzz.be/samenleving/wat-voor-de-joden-gedaan-moet-ook-voor-congo-gebeuren-2020-06-24, met alweer een schone foto van Saskia Vanderstichele !!!

Opvallend hoe verschillend vader en dochter
met ‘het probleem’ omgaan …

Henry Bukasa werd geboren in Congo in 1938.
Hij mocht in 1950 naar het Sint-Jan Berchmanscollege in Tshimbulu, waar hij op een “Strikt militair katholiek internaat” school volgde en er het “College zelf gebouwd” heeft.
Misschien kunnen de Jezuïeten een “herstelbetaling” overwegen voor de kinderarbeid die ze daar toen aan hun leerlingen oplegden?
Nog voor de ‘indépendence’ kwamen heel wat Congolezen in België studeren. De meeste keerden terug naar Congo om er voor de overheid te werken. Meneer Bukasa is een uitzondering: hij studeerde rechten aan de ULB en ziet er op zijn 82ste nog uit alsof hij recht uit zijn advokatenkantoor komt.
In de jaren 1980 en 1990 kwam een ander soort migratie op gang. Toen trokken Congolezen naar België omdat ze een uitweg zochten uit het repressieve beleid van president Mobutu Sese Seko.

Zijn dochter, Claire Bukasa, werd in 1965 in Leopoldstad (nu Kinshasa) geboren en verwierf in 1997 de Belgische nationaliteit.
“Ik ben altijd blij om naar huis te komen als ik in het buitenland ben”, vertelt ze. “Op reis in Mozambique vroeg iemand me waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde tot zijn verbazing ‘België’. Mijn vrienden wonen in Brussel. Ik voel me hier als een vis in het water.”
“Ik weet niet of herstelbetalingen de oplossing zijn. Het zijn niet alleen de Belgen geweest die Congo financiële schade hebben berokkend. Ook de Congolese overheid zelf heeft de winst van de grondstoffen in eigen zak gestoken. Maar zeker is dat België moet terugkijken op het koloniale verleden. Het is nu al zoveel jaar later en nog steeds lukt dat niet. Terwijl alles begint bij kennis.”

“België moet de geschiedenis onderwijzen zoals het echt gebeurd is” voegt Claire Bukasa daar nog aan toe.
Terecht !

Onafhankelijke Congostaat

Leopold II verwierf “zijn” Onafhankelijke Congostaat in 1885 op een Koloniale Conferentie in Berlijn. Enorme winsten uit de rubber- en ivoorhandel lieten hem toe grote werken te bekostigen ter verfraaiing van België, zoals onder meer de “Cinquantenaire” (Halve-eeuwfeesttriomfboog) in Brussel, het “Paleis der Koloniën” (nu Africamuseum) in Tervuren en de “koninklijke promenade” in Oostende.

In geen tijd werd de Onafhankelijke Congostaat het toneel van een strijd waarbij concessiemaatschappijen en de overheid zelf steeds hogere winsten nastreefden, zonder enig respect voor de plaatselijke bevolking.
Zo mondde het beleid van koning Leopold II uit in een schrikbewind: brutale dwangarbeid en meedogenloze repressie. Arbeiders die de opgelegde quota niet haalden of die de onmenselijke werkomstandigheden ontvluchtten, werden zwaar bestraft, vaak mishandeld, tot het afhakken van de handen toe, of zelfs standrechtelijk gefusilleerd. Bovendien was er een enorm tekort aan mankracht. Het geboortecijfer daalde door de verspreiding van lokale of vanuit het westen geïmporteerde ziekten.

Dat de bevolkingsafname dramatisch was staat vast. De misbruiken die tijdens de exploitatie van de Onafhankelijke Congostaat op grote schaal voorkwamen zijn deels goed gedocumenteerd.
In het Belgisch parlement spraken vooral de socialist Emile Vandervelde en de progressief liberaal Georges Lorand zich geregeld uit tegen de mistoestanden.

Na de eeuwwisseling groeide een internationale campagne tegen het Congobeleid van Leopold II. Protestantse missionarissen namen hierin het voortouw. … dus … niet de katholieke missionarissen !!!

Ook schrijvers verhieven hun stem.
Joseph Conrad in “Heart of Darkness” (1902) …
Mark Twain, die zich zich in het thema “slavernij” over heel de wereld verdiepte …
Arthur Conan Doyle, was een Brits arts die vooral bekend werd als auteur van verhalen over de detective Sherlock Holmes en zijn assistent Doctor Watson. Op 10-jarige leeftijd werd hij door zijn ouders naar een jezuïetenschool gestuurd. Toen hij de school in 1875 verliet, had hij zich volledig tegen het katholicisme en ook het christendom gekeerd en was agnost. Van 1876 tot 1881 studeerde hij medicijnen aan de Universiteit van Edinburgh. Na zijn studie startte Doyle zijn carrière als scheepsarts op een reis naar West-Afrika. Nadien specialiseerde hij zich als oogarts. Naast zijn praktijk als arts publiceerde hij ook nog historische romans, science fiction, toneelstukken, poëzie en non-fiction. Hij speelde cricket, bokste met overtuiging en stond, ongebruikelijk voor zijn tijd, in Zwitserland op ski’s.

Congo werd pas een Belgische kolonie
op 15 november 1908.

Belgisch Congo (kaart van 1914)

In 1904 zag Leopold II zich genoopt een onderzoekscommissie samen te stellen om de beschuldigingen van mishandeling ter plaatse te verifiëren. Het rapport van deze Commissie-Janssens (1905) bevestigde vele van de geformuleerde aanklachten. Het werd een belangrijk element om de overname van de Onafhankelijke Congostaat door België te bespoedigen.

Op 18 oktober 1908 stemden de Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat van de Belgische Staat ermee in om Onafhankelijke Congostaat te annexeren, nadat Leopold II zijn laatste hoop om er een uitgestrekt Kroondomein in privébezit te houden eindelijk had opgegeven. Het gebied werd vanaf dat moment Belgisch-Congo genoemd.
Een van de hevigste critici van een Belgische overname was het progressief-liberale kopstuk Georges Lorand.

De orde in de kolonie werd gehandhaafd door de (Force Publique), een lokaal gerekruteerd leger onder Belgisch commando. Pas in de jaren vijftig werden ook eenheden van het Belgisch leger in Belgisch-Congo gekazerneerd.

Er werden min of meer ingrijpende veranderingen doorgevoerd. Zo werd de ongebreidelde en vaak gewelddadige economische exploitatie, waar voornamelijk de private concessiemaatschappijen zich schuldig aan maakten, enigszins ingetoomd. Het Koloniale Charter verbood vooral tussen 1908 en 1914 expliciet elke vorm van dwangarbeid. Dit verbod werd echter niet gehandhaafd. Door de Eerste Wereldoorlog viel de Belgische staatscontrole op het verbod namelijk grotendeels weg. De concessiemaatschappijen konden daardoor een macht verwerven die ze zich na de oorlog haast niet meer lieten ontnemen, zodat in de praktijk dwangarbeid, in verschillende vormen en gradaties, bleef voorkomen tot na de Tweede Wereldoorlog.

Twee Wereldoorlogen

Het is ook geen geheim dat heel wat Congolezen in twee oorlogen in België voor “Ons Vaderland” hebben gestreden. Je hoeft maar op bezoek te gaan naar het Flanders Fields Museum in Ieper of langs de talrijke begraafplaatsen in de streek om vast te stellen hoe “multicultureel” de Eerste Wereldoorlog was. Het is niet voor niets dat Piet Chielens me ooit zei “De Groote Oorlog was de eerste multiculturele oorlog”

Het koninkrijk Kongo 
(ca. 1400 tot 1888)

of Wene wa Kongo in het Kikongo (taal) was een koninkrijk in Afrika, gelegen ten zuiden van de benedenloop van de Kongo rivier in het westen van het huidige Kongo-Kinshasa en het noorden van Angola. Op zijn hoogtepunt reikte het rijk van de Atlantische Oceaan in het westen tot de rivier de Kwango rivier in het oosten, en van de Kongo in het noorden tot de Cuanza in het zuiden.

1. La République du Congo :
1960-1965

Tijdens een rondetafelconferentie in januari 1960 in België werd besloten dat de onafhankelijkheid van Kongo zou worden uitgeroepen op 30 juni 1960 en dat in mei van dat jaar verkiezingen zouden worden georganiseerd. Deze werden gewonnen door de MNC = Mouvement National Congolais van Patrice Lumumba.
Van 1960 tot 1964 beleefde de République du Congo-Léopoldville
(om het verschil te maken met République du Congo-Brazzaville)
zeer bewogen jaren.

Patrice Lumumba => Joseph Kasavubu =>
Moïse Tsjombe => Joseph Mobutu (Sese Seko)

De MNC vormde de eerste regering op 23 juni 1960, met Lumumba als eerste minister en Joseph Kasavubu als president. Lumumba heeft de vernedering dat hij slechts premier mocht worden, ondanks het feit dat hij de grote triomfator van de verkiezingen was, nooit verteerd. 
Op 11 juli 1960 riep de provincie Katanga haar onafhankelijkheid uit onder Moïse Tsjombe (waarvoor het de steun van België kreeg !!!)
Op 14 september 1960 pleegde kolonel Jospeph Mobutu (de latere Mobutu Sese Seko) een staatsgreep met de hulp van Kasavubu en kwam zelf tijdelijk aan de macht. Lumumba werd onder huisarrest geplaatst. Hij werd op 1 december 1960 door Mobutu’s troepen gevangengenomen in Port-Francqui (nu Ilebo) en geboeid naar Leopoldstad teruggevlogen. Lumumba werd vervolgens op 17 januari 1961 uit de militaire gevangenis in Thysstad (nu Mbanza-Ngungu) nabij Leopoldstad weggebracht naar een ‘veiliger’ gevangenis in Jadotstad in Katanga, waardoor hij werd overgeleverd in de handen van zijn vijanden. Dezelfde nacht zou Lumumba samen met zijn twee kompanen geëxecuteerd zijn in nooit volledig opgehelderde omstandigheden. 
(Albert Jean-Baptiste Joseph Thys: officier en ondernemer, verantwoordelijk voor de aanleg van spoorlijnen, maar ook voor staatsmisdrijven tijdens de kolonisatie. Iin zijn standaardwerk “Congo, Een Geschiedenis” noemt David Van Reybrouck hem”militair en captain of industry“.) 

Belgische, Amerikaanse en Britse
betrokkenheid bij de moord van Patrice Lumumba

De Belgische socioloog Ludo De Witte schreef in zijn boek 
“De Moord op Lumumba” uit 1999, na een grondig onderzoek dat België een hoofdverantwoordelijkheid droeg voor de moord op de eerste Congolese premier. Zijn lichaam zou volgens sommige versies zijn opgelost in zwavelzuur, het werd nooit gevonden. Er zijn ernstige aanwijzingen dat deze moord werd uitgevoerd met de instemming en de hulp van buitenlandse regeringen: die van België, de Verenigde Staten (via de CIA en de VN) en van het Verenigd Koninkrijk.

Na de moord op Patrice Lumumba, waarin de Heilig verklaarde Koning Boudewijn een belangrijke rol heeft gespeeld, werd Kongo de …

2. République Démocratique
du Congo : 1965-1997

Na vijf jaar van onstabiliteit en wanorde werd Kasavubu in 1965 afgezet door Mobutu, die ondertussen al Luitenant-generaal geworden was.
Hij installeerde een eenpartijstaat en riep zichzelf uit tot staatshoofd.
Af en toe waren er verkiezingen waarbij hij de enige kandidaat was. Er ontstond een periode van relatieve vrede en stabiliteit, maar het regime werd regelmatig beschuldigd van mensenrechtenschendingen, onderdrukking en ongebreidelde corruptie. In een poging om de Afrikaanse bewustwording te bevorderen en uit te dragen, hernoemde hij het land en de rivier naar Zaïre, en zichzelf gaf hij de naam Mobutu Sese Seko.
In januari 1983 bezocht de Israëlische minister van defensie Ariël Sharon Zaïre. Hij sloot een overeenkomst met de regering daar dat Israël wapens en andere militaire hulp ging leveren. Israëlische militaire adviseurs gingen de Zaïrese strijdkrachten reorganiseren. Volgens hem was deze stap goed voor Israël’s wapenexport en invloed in Afrika.
Het persoonlijke bezit van Mobutu werd in 1984 geschat op 4 miljard dollar, ongeveer even groot als de nationale schuld van Congo.
Heeft de Belgische bevolking hier schuld aan ?

3. Derde “Democratische” Repbuliek
: 1997-heden

Laurent-Désiré Kabila (1997-2001)

Op 18 mei 1997 trokken de soldaten van de AFDL “Alliance de forces démocratiques pour la libération du Congo” onder leiding van Laurent-Désiré Kabila de Zaïrese hoofdstad Kinshasa binnen, waar zij als bevrijders werden binnengehaald. Meer dan 3000 kilometer hadden zij gelopen sinds zij eind oktober 1996 aan hun overwinningstocht begonnen. Twee dagen later riep Kabila zichzelf uit tot president van Congo-Kinshasa. Daarmee kwam een eind aan het jarenlange bewind van dictator (???) Mobutu Sese Seko, maar niet aan de strubbelingen.
In 1998 verergerde de burgeroorlog nog, toen rebellen met steun van Rwanda en Oeganda Congo vanuit het oosten Congo binnenvielen en probeerden Laurent Kabila ten val te brengen.
Twee van de bekendste rebellengroepen, Mouvement Révolutionaire pour la Libération du Zaïre (door Oeganda gesteund), en Rassemblement Congolais pour la Démocratie (door Rwanda geholpen). Het conflict groeide uit tot de eerste Afrikaanse Wereldoorlog.
Op 16 januari 2001 wordt president Kabila vermoord door een lijfwacht tijdens een mislukte staatsgreep. Zoon Joseph neemt de fakkel over.

Joseph Kabila (2001-2019)

Congolese burgeroorlog (1998-2004)
Ituri-conflict (1999-2003)
Rasta-militie teister delen van Oost-Congo (2004-2007)
Rebellie van Nkunda (2004-2009)
Conflict rond de stad Dongo aan de Ubangi-rivier (2009)
Opstanden van Huturebellen (1994-2010)
Maï-Maï – Kata Katanga (2011-2013)
Opstand de TWa, een traditioneel pygmeeënvolk dat vaak werd onderdrukt en uitgebuit (2013).
Kamwina Nsapu-rebellie in de Kasaï (2016)

Félix Tshisekedi (2019-heden)

Op 24 januari 2019 legde Félix Tshisekedi de eed af als nieuwe president, na betwiste verkiezingen.

Herstelbetalingen dringend gewenst !!!

Maar wie moet de “herstellingen” betalen ?

Wordt vervolgd …

14