SCHATTEN OP ZOLDER
1 Comment

TOOGENBLIK – ‘Tsleutelgat & ‘Tliedboek! … herinneringen bij ’t optreden van Lieven Tavernier in ‘Toogenblik op 7 december 2018

TOOGENBLIK

7 december 2018

Het concert van (“oude strijdmakker”) Lieven Tavernier in ‘Toogenblik was supertofff!!!
een blij weerzien en een schone avond vol nostalgie
zowel voor MIE als voor RIE

DankUwelllMersie!!! om ons uit te nodigen

‘Tsleutelgat & ‘Tliedboek!

herinneringen
naar aanleiding van
’t optreden van Lieven Tavernier
in ‘Toogenblik op 7 december 2018

Lieven en ik hebben ook herinneringen opgehaald aan de (goeie ouwe) tijd van ‘Tliedboek!
dat “rebelse” tijdschrift dat in de jaren ‘60 was ontstaan aan de Universiteit van Gent.
Hij vroeg me ook of ik wat meer wist te vertellen over die periode dat ‘Tliedboek! van Gent naar Brussel verhuisde, want hij had die “reis” niet zo van dichtbij meegemaakt.
Hij herinnerde zich nog wel dat ‘Tliedboek! toen door ‘Tsleutelgat werd uitgegeven …
nadat ze er in Gent de brui aan hadden gegeven.

In het nr.1 van .TLIEDBOEK“kritisch en informatief tijdschrift voor volks- en luisterlied”
dat niet gedateerd is (hoewel Kamiel van Herp zijn artikel “Ebbe en Vloed in Vlaanderen” eindigt
met de datum “10 februari 1967”) staat er een interview van Johan Thielemans met Hans van Deventer, die Lieven tijdens zijn optreden nog vernoemde.
Redaktieadres was ten huize Etiienne Verhoeyen te Wetteren en dat was tevens het adres van de Verantw. uitgever.
Redaktieleden waren: Emiel (Appelmans); Emiel (Swillens), Etienne Verhoeyen, Gert & Greet (Fabré), Jan (Mathys),Johan (Thielemans), Leo (Van Beirs), Miek & Roel (Van Bamboest), Robert (de Vries), Roland, Tony en Kamiel (Van Herp).
Elk van hen had zowat zijn “specialisatie”: folk, country, frans chanson, kleinkunst, …

De nrs.2 en 4 heb ik nooit kunnen vinden.
Maar op de voorpagina van het nr.3 staat wel degelijk het jaartal 1967 vermeld.
‘TLIEDBOEK kreeg “materiële steun van het Kultreel Konvent van de Gentse Studenten”. Dat stond alleszins vermedl op de achterflap van het Nr.3.
Vanaf ‘TL nr.6 verschijnt er ookregelmatig een bijdrage van Jari Demeulemeester.
Vanaf ‘TL nr.8 lijken ze een beter drujjer gevonden te hebben.
Vanaf ‘TL nr.13 zien we voor het eerst de naam van Lieven Tavernier verschijnen in de “Werkten mee aan dit nummer” lijst.
Vanaf ‘TL nr.14 kocht ik af en toe een ‘Tliedboek in Brussel, bij Muziekhandel Poketino, of bij de Free Press Bookshop “Keekeboo”, waar ik sowieso al boeken en/of platen kocht. Dat was dan vooral omdat er ook over Amercian Folk Music en ook over Blues geschreven werd: Mississipi John Hurt, Lightning Hopkins, Skip James, …

Toen ik les gaf aan het Koninklijk Atheneum Asse (1971-1973) – Nederlands en Engels – leerde ik er de hoofdredacteur van ‘Tliedboek! kennen. Miel Appelmans overhaalde me om af en toe iets te schrijven voor ‘Tliedboek!
Vanaf ‘TL nr.25 schreef ik dan ook af en toe wel over een paar “Groten der Aarde” uit de Folk en de Kleinkunst wereld, maar ontfermde me vooral over “Jong Talent”, dat anders maar weinig aan bod kwam in ‘Tliedboek!. Dat JONG en ongekend TALENT kwam zowel uit het buitenland als “van bij ons”: Phil Noble (uit Chicago), Stefan Grossman (gitaarheld in de UK, hier enkel bij de “guitarfreaks” gekend), Harry Franchi (uit Willebroek), Country Cow-Tsjoe (met Alex Boon uit Leuven, die ook presentator was van de uitzending “Goe Volk” op Radio Brabant), Didier (ja, de jongste van de 3 ondertussen beroemde Courtmans-en)

Ik begon pas goed “op dreef” te geraken, toen de ploeg van Gent (en omstreken) er in juni 1973 de brui aan gaf.
       ‘Tliedboek! 27 titelde
              “alles is volbracht …
              wij leggen de riem af”
maar dat was zonder RIEke gerekend !!!

Binnenin het in de lengte gevouwen nummer
op A2 formaat stond een aankondiging :

       tliedboek is dood

met daaronder

       leve tliedboek

‘Tliedboek nr.28,
met als Hoofdredacteur Henri Vandenberghe
en Redaktiesekretaris Raf Peeters
telde acht vaste medewerkers:
Miel Appelmans, André De Bruyn, Willy De Greef, Jari Demeulemeester,
Wim Knops, Leon Lamal, Johan Thielemans, Mark Vandevelde …
en Hendrik Mertens stond in voor de layout
duidelijk een gemengde Gent-Brussel ploeg.

Het was een heel moeilijk heropstarten !
Met rode cijfers op de bankrekening !!
en met nog allerlei andere obstakels !!!

Tot er een partner gevonden werd …
en we geloofden dat het goed zou komen …
de poging om met het maandblad Schavant scheep te gaan klonk veelbelovend !

Maar …
       Het Redaktioneel van het ‘TLIEDBOEK nummer 34 liet niet veel aan de verbeelding over !!!
(Hoofdredacteur: Henri Vandenberghe, Joost Van den Vondelstraat 21, 1800 Vilvoorde
– Redaktie & Administratie: Tsleutelgat, Cortenbachstraat 11, 1130 Haren)

Een uittreksel :
“Schavant kon wel nummers uitbrengen maar kende een zwaar tekort aan redacteurs.
‘Tliedboek had redakteurs genoeg, maar zag geen mogelijkheid om te publiceren.
Samenwerken had hier dus misschien voor beide een oplossing gebracht, dachten wij zo.
Van bij het begin waren er echter reeds enkele spanningen. De bedoelingen lagen helemaal
anders: wij wilden een tijdschrift met een eigen gezicht en een eigen stem;
zij wilden een informatief blad zijn. Zij weerden zoveel mogelijk al wat enigszins progressief,
politiek of links klonk. Noem maar op. We hadden al hier en daar wat geknoei opgemerkt
in de teksten? Het heeft eigenlijk nog lang geduurd, maar je kunt niet blijven vermanen.
Bij het uitbrengen van het vijfde nummer (het mei-nummer) is de bom gebarsten.
Aanleiding was de tekst van Liesbet Walkers over Portugal.
Oorspronkelijk wilde Schavant de tekst niet publiceren. Na lang over en weer gepraat …
kregen we dan toch de belofte los, dat de teks er zou inkomen. Ja, maar hoe.
Er zijn ongeveer vijftien zinnen plus nog losse woorden uit weggelaten. …
Dergelijke censuur is onduldbaar. …
‘TLIEDBOEK gaat alleszins rezoluut zijn eigen weg. …

‘Tliedboek! werd altijd – van in ’t begin in Gent tot het einde in Brussel – volledig gemaakt door Vrijwilligers !!! Zowel de redacteurs als de fotografen,
zoals Onze Vriend Geert Currinckx (24.03.1948-12.06.2012),
soms ook Mijne SchoonBroer Jacques Tiete
en ook soms Herman Selleslagh, werkten er Gratis aan mee.

Vanaf het nummer 34 (juni-juli-augusutus 1975) tot en met 40 (maart 1976)
stond GAL ook gratis voor niets in voor de lay-out
(om ons uit de rode cijfers te helpen /;-)

       

Vanaf het nummer 41 nam Lieven Tavernier
(eerst nog samen met GAL, daarna alleen, of … zie verder )
de lay-out voor zijn rekening
Het nr. 44 vermeldt:
tijpwerk: Stefan Van den Bremt
lay-out: “Het mooiste Meisje”  en Lieven Tavernier

‘Tliedboek! werd in die periode – van Nr. 34 tot en met het Nr. 44
gedrukt door Onze Vriend, drukker en schilder Eugène Bijsmans (28.01.1934-16.04.1997),
bij de Imprimerie Apers, in de Moutstraat te 1000 Brussel, waar ook de eerste Brosella affiches werden gedrukt.
Ik reed met de Xaviem camionnette van de Service de la Jeunesse de la Ville de Burxelles
(uiteraard mèt de toestemming van de Conseiller à la Jeunesse !!!)
naar Diegem achter een lot papier waarvan Eugène mij het juiste lotnummer had bezorgd
leverde dat bij de drukkerij. Eugène gaf mij dan een seintje als het gedrukt en gedroogd was.
Dan ging ik weer met de blauwe Xaviem het gedrukte ‘Tliedboek ophalen
en bracht het naar ‘Tsleutelgat,
waar er werd geplooid, geniet, gestempeld en zegels geplakt …
dit alles bij een taartje en een kopje koffie (en – misschien ook wel – een Saison Regal)

Ik heb hier thuis nog een uniek exemplaar liggen van het Nr 44
waarop in de rand met de hand geschreven staat:
“gelezen door Marc, gesneden door Paul, geniet door Rie, geraapt door Mieke”

Daarna ging ik de baan op:
– naar de post om de abonnementen te verzenden
– van de ene folkclub naar de andere, om er losse exemplaren aan de man (en aan de vrouw) te brengen. (Er werden er daar altijd wel veel meer “gelezen” dan “gekocht” /;-)

Dankzij al die vrijwillige medewerkers en de logistieke steun van ‘Tsleutlegat en de subsidies van de NCC (voorloper van de VGC) waren vanaf het Nr.48 uit de rode cijfers geraakt …
en er werd “geherstructureerd”:
Verantwoordelijke uitgever was nog wel Henri Van den berghe op zijn privé adres (al was de naam nog steeds fout geschreven !!! namelijk in 3 woorden, terwijl iedereen weet dat Rie maar één woord heeft !!!)
Het redaksieadres was niet meer in ‘Tsleutelgat, maar in Asse, bij Miel Appelmans.
Lay-out: Lieven & Brigitte (dat was dat “Mooiste Meisje” van voorheen) & William

Bij het Nr.49 was ik erin geslaagd om Henri Vandenberghe eindelijk in één woord gedrukt te krijgen met het adres van ‘Tsleutelgat als V.U. (Verantwoordelijke Uitgever).
De post moest gestuurd worden naar Miel Appelmans en de lay-out was in handen van ene Lukas.

Met ‘Tliedboek 50 hadden we bijna een proces aan ons been.

<

p style=”text-align: left;”>Linda Ronstadt stond in haar blootje op de voorpagina, ’t is te zeggen: haar hoofd werd op de schouders van een andere blote madam (van een of andere voetbalkalender ?) geplaatst.
En op de backpage nog eens, met een woordje uitleg …
“Linda Ronstadt op de cover van TL50. In intervjews maakte Linda meermaals duidelijk dat ze
wel es graag naakt op de cover van een blad wou prijken. Het blad dat het meest geld in
Linda’s handen legde, kon Linda bloot krijgen. Geld is geen bezwaar voor ‘Tleidboek. Vandaar
Linda in het jubileumnummer.”
Voor wie het nog niet begrepen had: ’t was maar voor de grap !
OPMAAK: William Ploegaert, Lieven Tavernier
REDAKSIONEEL ADRES: Miel Appelmans (hoofdrtedakteur)
ADMINISTRATIEF ADRES: Henri Vandenberghe, p.a. ‘Tsleutelgat
De KERNREDAKASIE bestond uit:
Miel Appelmans, Jan Braet, Ronnie De Schepper, Bart Haghebaert, Lieven Tavernier, Johan Thielemans, Stefaan Van den Bremt, Henri Vandenberghe en Mark Van de Velde.
MEDEWERKERS waren: Liesbet Walckiers, Lief Van Mileghem, Michel Verstrepen, Geert Currinckx, André De Bruyn, Walter Moens, William Ploegaert, Luk Standaert, Eddie Van Gasse, Mark De Neve, Fred Brouwers, André Gordts, Gal, Jon Misselyn, Manfred Bonson, René ‘T Sas, Trees van der Maat.
Zoals de fijngesnaarde lezer wel zal hebben opgemerkt, werd ik vermeld als “verantwoordelijke uitgever” (- en dit ook voor de laatste keer – ), p.a. T-Sleutelgat (duidelijk door iemand die nog nooit een voet in ‘Tsleutelgat had gezet !).
Je weet tenslotte maar nooit dat er “vodden van komen” met die voorpagina …
Lieve Van Mileghem vond dat het aan Miel toekwam om de “titel” van “Hoofdredakteur” te dragen. Zij was eigenlijk de zachte gifmengster in het ‘Tliedboek team … dat nadien een langzame dood stierf. De doodsstrijd duurde nog slechts een paar nummers en – anders dan na het nummer 26 – was ‘Tliedboek deze keer ècht dood!
Toch heeft

<

p style=”text-align: left;”>‘Tliedboek 51:
Hoofdredakteur & Verantw. Uitg.: Miel Appelmans
Administratief Werk: ‘Tsleutelgat
Opmaak: William Ploegaert (met de hulp van Miel, Lieve  en Carine)

‘Tliedboek 52:
Hoofdredakteur & Verantw. Uitg.: Miel Appelmans
Administratief Werk: ‘Tsleutelgat
Opmaak & Druk: Goff, Gent

Vanaf Tliedboek 53:
Opmaak: William Ploegaert en Carine Detilleux (ontwer)
Goff: uitvoering en druk
Hoofdredakteur en Verantw. Uitg.: Miel Appelmans
+ speciale vermelding:
“Bovenstaand adres geldt voortaan voor alle korrespondentie, administratie èn redaktioneel”

Er volgden nog twee nummers …
en na 54 en 55 (juli-augustus 1978) ging ‘Tliedboek stilaan naar de … uitgang
Het nr.55 was het laatste ‘Tliedboek: deze keer zonder afscheid van de …
MEDEWERKERS: Miel Appelmans, Fred Brouwers, Geert Currinckx, André De Bruyn, Chris de Paepe, Ronny De Schepper, Jacques De Visscher, Gal, Bart Haghebaert, Antoine Légat, Greet Lybeer, Jon Misselyn, William Ploegaert, Luk Standaert, Johan Thielemans, Henri Vandenberghe, Stefaan Van den Bremt, Mark Van de Velde, Eddy Van Gasse, Lieve Van Mileghem, Michel Verstrepen, Liesbet Walckiers, Zjakki Willems, (Dtsl.) Manfred Bonson, (Ndl.) Bert Jongen.

Het adressenbestand werd doorverkocht aan de vzw CENTRUM VOOR MUZIEK te Leuven
die dan het driemaandelijks tijdschrift MUZIEKKRANT uitbrachten …
met een Nr.0 in oktober ’78 waarin De redactie haar EDITORIAAL opende met
Al lang wachten wij samen met u op een algemeen muziektijdschrif dat het muziekleven en het muziekonderwijs langs verschillende hoeken weet door te lichten. De weinige muziektijdschriften hebben echter een te smalle basis, zodat de meeste na een kort en/of moeilijk bestaan overkop gaan. …
Toch fijn om te mogen vaststellen dat dit de woorden zijn van enkele oud-medewerkers van de laatste nummers van ‘Tliedboek …


Op dinsdag 2 april 2019 stuurt André DE BRUYN mij een mail met de volgende reactie :
Dag Henri.
Ik heb gisteren, omdat ik een en ander opzocht via Google, ook eens tLiedboek ingetikt. Ik heb uw herinneringen gevonden nav een optreden van Lieven.
Wat ge vertelt is ongeveer juist, behalve het einde van TL.
De rol van Brouwers daarin wordt fel onderschat.
Appelmans was TL te sterk gaan associeren met zichzelf. Op zeker moment wou hij er mee stoppen (waarschijnlijk onder impuls van Lieve) en TL met hem.
Brouwers zag zijn kans schoon om eindelijk eens zichzelf te associeren met de titel van hoofdredacteur. Hij was al overeen gekomen met Appelmans om de erfenis van TL naar zich te trekken. Over dat alles moest de zegen komen van de redactie.
Op die samenkomst bij mij thuis op de Coupure werd na stemming besloten dat het njet was. Ik zou nagaan of het mogelijk was TL toch voort te zetten, een hoofdredactuer te vinden (ik kon het niet combineren met mij werk), ik aanvaardde om één nummer uit te brengen en afhankelijk van mijn bevindingen zou op een volgende vergadering beslist worden om door te gaan of definitief te stoppen.
Dat was een streep door de ambitie van Brouwers. Die gek pikt dat niet.
Hij liet in alle kranten en op radio verschijnen dat TL gestopt was en de redactie over gestapt was naar De Muziekkrant. En daar stond ik dan. Ik moest een tijdschrift proberen te redden waarvan iedere geïnteresseerde dacht dat het gedaan was. Dan zag ik geen uitweg meer en heb ik Appelmans gebeld en hem gezegd dat hij er zijn plan kon mee trekken.
Brouwers heeft zijn droom kunnen realiseren door enkele mederkers van Klara aan te trekken. De Muziekkrant had niets of niets met TL te maken! Het overhevelen van het adressenbestand vond ik bedrog. Wat er met de recentieplaten gebeurd is, weet ge.
Neen, dat weet ik niet ! Al heb ik zo een vermoeden !!
Wat er gebeurd is met de eigendommen van TL (oa nietjesmachiene) en het geld dat op de rekening stond, weet ik niet.
Met dat gedeelte van het geld dat gij in handen had zijn we gaan eten.
Wel, André, van het stukje geschiedenis van Tliedboek nadat Lieve & Miel mij “buiten gebonjourd” hadden, weet ik alleen van dat etentje dat inderdaad betaald werd “met het geld dat ik in handen had” (dat kwam van de laatste ophaling van de in folkclubs en ‘bruine’/‘artistieke’ kroegen verkochte exemplaren). Zoals meestal in mijn “artistieke loopbaan”, heb ik ook hier “propere handen” en sta ik “recht in mijn schoenen”.
Waarom ge dat blad enige vermelding geeft in de geschirdenis van TL, al is het negatief, weet ik niet !!!
Ten slotte, wat heeft Brouwers als redacteur gedaan?
Hij wou Leon Lamal concurrentie aandoen en een folkartiestenbureau beginnen en misbruikte TL om twee folkartikels te plegen, uitgerekend voor twee artiesten die hij kon strikken. Verder heeft hij twee artikels gepleegd over klassiek omdat hij van de interessse van TL geen reet afwist en verder heeft hij die Stefan moees mee gebracht die nog het lef had zich stemrecht toe te meten op de finale vergadering. Hij heeft ook geprobeerd om Lambrechts (die nb Alzheimer heeft) buiten te kieperen bij Omroep Limburg. Hoe kunt ge die schurk nug betrekken bij de historie van TL?
Wat ge wel mocht vermeld hebben is dat veel redacteurs van TL zijn gaan schrijven voor AudioVisueel (oa. William Ploegaert; Marc Van De Velde, Guy Lambrechts, Jacques Van Son ikzelf) en eigenlijk daar de traditie van TL hebben voortgezet. Wat ge misschien niet weet is dat dat klaargespeeld is door Jan Van Hemeledonck, die er zelf schreef onder de initialen JLK (Jack . Kerouac) die de stijl van TL wou voortzetten.
Groeten
André


De redactie van MUZIEKKRANT bestaat uit Herman Baeten, Fred Brouwers, Paul Timmermans en Frieda Van Wijck. Verder werkten aan dat nummer 0 ook nog mee:
Lode Bauwens, Boudewijn Buckinx, Roger De Pauw, Karel Goeyvaerts, Hatsepsoet en Nefertiti, Mich Jonckheere, Rob Leurentop, Jos Meersmans, William Ploegaert, Rico Roovers, Nico van der Horst.
Het was een mooie poging om ‘Tliedboek op een andere manier verder te zetten, maar de manier waarop was een beetje bgetreurenswaardig. Ik kreeg in Grimbergen zelfs nog iemand aan de deur om met te vragen of ik zou willen meewerken “als verkoper”. De sukkel wist niets van de voorgeschiedenis en schrok uiteraard van mijn antwoord: ik heb nooit een blad voor de mond kunnen houden, ben daar tè eerlijk voor!
De vzw Centrum voor Muziek bracht een tiental goed verzorgde en inhoudelijk best interessante nummers uit, maar na het nummer 9 van januari ’81 heb ik niets meer van hen gehoord
en was het weer “… wachten … op een algemeen muziektijdschrif dat het muziekleven en het muziekonderwijs langs verschillende hoeken weet door te lichten. De weinige muziektijdschriften hebben echter een te smalle basis, zodat de meeste na een kort en/of moeilijk bestaan overkop gaan. …”

en dat werd dan GANDALF

maar daarover …

misschien …

later meer …

61
poetRIE
0 Comments

19660130 – Minou

19660130
parru le
30 janvier 1966
aux éditions
“Permanences Poétiques”

Minou mignon
jet te cherche
un autre nom
un nom
digne de toi
un nom
qui te fasse
accourir
quand je le prononce
entre les dents
alors que maintenant
je te cherche
je crie ton nom
et je t’attends

1
POLLEN & SOKKEN
0 Comments

“Getuigenis Filip Peeters over seksueel misbruik op school is slechts tipje van ijsberg” (De Morgen van 27/11/2018)

“Getuigenis Filip Peeters over seksueel misbruik

op school is slechts tipje van ijsberg”

(De Morgen van 27/11/2018)

Op het einde van het artikel staat er:
Van nieuwe gevallen van seksueel misbruik door geestelijken heeft men ook binnen het katholiek onderwijs geen weet, zegt topman van Katholiek Onderwijs Vlaanderen Lieven Boeve. “Er zijn ook nog nauwelijks geestelijken die lesgeven. Als we nu klachten krijgen, zijn de verdachten andere leerkrachten en dan verwijzen we onmiddellijk door naar het gerecht.”

Ik neem nota van “de uitspraak” van de “topman van Katholiek Onderwijs Vlaanderen”. Mag ik daar dan uit concluderen dat “we niet doorverwijzen” naar het gerecht als het wèl om “geestelijken” gaat? En dat het “potje gedekt” blijft als er weer een of andere priester of pater zijn poten niet kan thuishouden?
Het is nu bij voorbeeld toch ook wel al lang heel stil rond de “Pedofiele bisschop Vangheluwe”. Die “heeft (nog steeds) recht op een pensioen van 2.800 euro” Netto ! Zie artikel “Misbruik in de Kerk” in De Morgen van 25/04/2015. “Netto” staat er ook nog bij.
Ja zeker, netto. Waarschijnlijk moeten we daar nu ook de indexopslag bijtellen. Niets aan de hand?
Ah nee, aangezien hij geen “andere leerkracht” is. Hij is maar een bisschop. En voor die “mensen” (“monsters”!!!) geldt “vergiffenis” boven “rechtvaardigheid”, “menselijkheid”, …

Artikel 10 van de Belgische Grondwet bepaalt:
“Er is in de Staat geen onderscheid van standen. De Belgen zijn gelijk voor de wet; zij alleen zijn tot de burgerlijke en militaire bedieningen benoembaar, behoudens de uitzonderingen die voor bijzondere gevallen door een wet kunnen worden gesteld. De gelijkheid van vrouwen en mannen is gewaarborgd.”
Maar dat Recht en Rechtvaardigheid in dit land niet voor iedereen gelijk zijn, zolang De Kerk “haar handje” boven haar “clan” houdt, dat weten “die Belgen” ondertussen ook wel.
Er zijn vast en zeker nog heel veel slachtoffers die daarom ook nog steeds zwijgen en in stilte trachten te vergeten wat er hen werd aangedaan. “Trachten”!
Zolang “Allle Belgen niet gelijk zijn voor de wet”, zal men ook nooit te weten komen hoeveel percenten er aan die “statistieken van misbruikte kinderen en jongeren” nog moeten toegevoegd worden en hoeveel adolescenten verder volwassen moeten worden met zo’n traumatische ervaring in hun rugzak.

Henri VANDENBERGHE

14
poetRIE
0 Comments

20180815 – Verkrachte Vagina’s Verjaard

20180815

Op deze Heilige Dag gewijd aan de
Ontslapenis van de Heilige Maagd Maria, Moeder Gods
stelde ik me nogmaals de vraag :

Hoe komt het toch
dat de Kerk
over heel de wereld
telkens weer en opnieuw en opnieuw
in het nieuws komt
met berichten over pastoors
die hun poten niet van andermans kinderen kunnen houden ?

“Laat de kinderen tot mij komen” …
staat er ergens in Heilige Boeken geschreven.
Ja, maar zo niet !
Dat was/is ècht niet de bedoeling !!
Weet je wat ?
Laat die pastoors toch trouwen …
dan zullen ze misschien beter begrijpen wat ze anderen aandoen !!!

Nochtans staat er ook in al die Heilige Boeken ook :
“Ten eerste zult gij God liefhebben, die u geschapen heeft, ten tweede uw naasten zoals uzelf; maar alles wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook de ander niet.” (Christendom)
“Wat jij verafschuwt, doe dat ook je naaste niet. Dat is de hele Thora, de rest is commentaar. Ga heen en leer!” (Jodendom)
“Wens de mens, wat gij voor uzelf wenst, dan wordt gij een moslim.” (Islam)
“Wat voor mij onwelgevallig en onaangenaam is, is voor anderen ook onwelgevallig en onaangenaam. Hoe zou ik dan een ander kunnen belasten met wat voor mijzelf onwelgevallig en onaangenaam is?” (Boedhisme)
“Men moet nooit een ander aandoen, wat men voor zichzelf als kwetsend ziet. Dat is de kern van de regel van alle rechtschapenheid.” (Hindoeïsme)

Maar …
“… doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad. staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.”
(Willem Elsschot – “Het Huwelijk”)

En …
“Gods wegen zijn ondoorgrondelijk” zeker ?

3
POLLEN & SOKKEN
0 Comments

Van Ambetantenaren en Populitiekers : een ode aan clichés

Van Ambetantenaren en Populitiekers

 een ode aan clichés

 

Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik toch nooit iets doe ?

Ik herinner mij nog die bierkaartjes van de Witte Hoegaarden, waarop uitspraken stonden. Er was er eentje dat ik destijds in mijn kamer aan de muur had geprikt. “Hoe komt het dat ik alles verkeerd doe, aangezien ik nooit iets doe ?” of iets dergelijks;

 

Besparen op de ambtenaren verkleint de parking van ancien-cabinettards.

Waar gaan de niet herkozen ministers en schepenen hun medewerkers “parkeren” als er minder ambtenaren moeten zijn ?

 

Maanden zonder regering en toch werden de lonen en pensioenen uitbetaald.

De regeringsformatie van 2014 (nadat het “kiesvee” op 13 juni haar stem had uitgebracht) was de langstdurende formatie in de geschiedenis van België en duurde 541 dagen. Er was dus meer dan een jaar geen regering ! Toch werden lonen, pensioenen en vervangingsinkomens vlot uitbetaald ! Ook die vlijtige parlementariërs kregen hun “duur verdiende” centen op hun rekening terwijl ze er niet in slaagden van een regering samen te stellen !
En dit … dankzij die door velen onder hen zo gehate ambtenaren !!!

8
SCHATTEN OP ZOLDER
0 Comments

René Jonckeer

op 20 augustus 2018 zou hij 71 geworden zijn

In de wereld van de Kunst
zijn er meer stille wroeters
dan “stars” die altijd
in de schijnwerper staan !!! 

° Brussel, 20 augustus 1947
† Mechelen, 14 juni 2018

Een leven vol passie in het algemeen

maar in het bijzonder …

vol muziek

René was zo’n stille wroeter …

Ik heb hem leren kennen aan de VUB, de oude campus nog, Solbosch, vlakbij Terkameren bos.
Hij studeerde er Kunstgeschiedenis en Communicatiewetenschappen terwijl ik, na twee jaar aan de Rijksnormaalschool te Sint-Pieters-Woluwe, vanaf september 1967 mijn best deed om er aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte een diploma van Licentiaat Germaanse Talen te behalen en er, tot spijt van wie’t benijdt, in september 1971 nog in slaagde ook.
Wij hebben er dus samen mei ’68 meegemaakt !!!

Lejo Vanhaelen, van De Jazzzolder in Mechelen (www.jazzzolder.be/www.jazzathome.be/www.jazzcontestmechelen.be), bezorgde me de tekst van een interview met René voor het boekje “Jazz in Mechelen” dat in 2010 verscheen. 
De veelbelovende eerste zin, “Het valt niet mee de carrière van René Jonckeer samen te vatten”, klopt nog helemaal ook! 
Toch zal ik hier “volharden in de boosheid” en een poging doen om zo volledig mogelijk te zijn.
Maar laat dit jou, waarde lezer, vooral niet weerhouden om mijn relaas aan te vullen, te amanderen, …

René aan de VUB

René Jonckeer was aan de VUB al verantwoordelijk van een caberetgroep, een jazz combo, het balorkest, de VUB-fanfare, …

René & Cabaret

Ik beschikte zelf niet over veel informatie van Leuk-Op-Last, want zo heette die cabaretgroep. Maar ik herinnerde me dat Edwin Brys – later BRT-medewerker – ook deel uitmaakte van die cabaretgroep. De meeste informatie over heeft hij mij, op eenvoudig verzoek, onmiddellijk bezorgd.

Leuk-Op-Last

die in februari 1967 aan de VUB van wal ging.

Als je de bezetting van naderbij bekijkt, dan merk je wel dat het ging om stuk voor stuk persoonlijkheden. Op bovenstaande foto zie je van links naar rechts:
Marianne Van Kerckhoven, Eric Decadt, Paul Evrard,
René Jonckeer, Nora Cassiers en Edwin Brys

Regisseur was Charles Cornette.
René speelde er piano, stond ook in voor composities (behalve dan de chansons van Edwin Brys) en de arrangementen.
Maar na twee seizoenen verdwenen ze reeds ongemerkt van de scène.

Later en elders … meer over de andere leden van Leuk-Op-Last.

René & Jazz

René Jonckeer was initiatiefnemer, stuwende kracht en leider van een VUB orkest, alias Jazz combo. De bezetting zal wel zeer variabel zijn geweest, maar Edwin Brys bezorgde me het programma van een feestavond van het personeel van de VUB op 7 maart 1968. Na optredens van “chansonnier” Edwin Brys, Miek en Roel, de Volksdansgroep van de VUB (olv Dhr Depage) en de cabaretgroep Leuk-Op-Last, nodigde het “Orkest Jonckeer” iedereen “ten dans” uit. Dirk Elseviers speelde fluit en saxofoon; Fred Dubaye zorgde voor de baspartijen; aan de drums zat een zekere Sadok; Roland Lettelier speelde sax-alto; René Jonckeer stond in voor piano, trombone en de arrangementen.

Ik heb ooit een optreden van het VUB Jazz combo meegemaakt waarbij ze “Take Five” van Dave Brubeck speelden en tijdens het nummer van instrument wisselden … zonder dat je er iets van kon horen. René Jonckeer begon aan de piano, wisselde met de bassist, dan met de saxofonist, dan met de drummer om dan langs dezelfde weg terug te keren naar de piano … Pure show … Puur geniaal ook !

Tsleutelgat = The Keyhole

Op 1 mei 1975 opende het Jeugd- en Cultuurcentrum Tsleutelgat te Haren zijn deuren. Op voorzet van mijn goede vriend Raf Peeters, had Herman Pint mij gevraagd om hem te helpen “een clubje” op te starten in de oude pastorij. Met nog een paar Vrienden, onder dewelke onze betreurde Vriend Geert Currinckx (24/03/1948-12/06/2012), maakten we er, onder voorzitterschap van Herman Pint, al vlug een “beruchte” folk (en jazz) club van.
René Jonckeer kwam er af en toe naar optredens, maakte er ook gretig gebruik van het labo van fotoclub Zoom (ja, René was ook nog een zeer talentvol fotograaf !!!). Al vlug kwam de vraag of hij er ook gebruik kon/mocht maken van de piano … en van het lokaal … om er te repeteren met Vrienden: eerst was dat een trio, dan werd dat een quintet en dan stond daar plots The Keyhole Conspiration Big Band.
Terwijl wij met de sportieve leden van Tsleutelgat gingen volleyballen (op zaterdag voormiddag) kwamen ze er repeteren. Rond de middag, na onze volley training, tapten wij voor de muzikanten een pint (of twee, …). Want zij staakten dan ook hun repetities.
Ik herinner me ook een gezellige muziekavond in Tsleutelgat waarbij een aantal leden René eens wilden “testen”. Hij aanvaardde die “uitdaging” met plezier … “Kunt ge ‘De Boerinnekesdans’ spelen?”, “Het eerste pianoconcerto van Tjaikovski?”, enz. … Allemaal geen probleem!

Eigenlijk mag men zonder schroom het Jeugd- en Cultuurcentrum Tsleutelgat een beetje beschouwen als de begoorteplaats van

Brosella Folk & Jazz

(daarover vind je meer in de categorie BROSELLA van RIEke.brussels)

Op 14 July 1984 stond de groep CELLULOID & CHRIS JORIS & MARY KAY op het programma van het (toen nog) gratis festival:
De bezetting:
René Jonckeer: piano, trombone, arrangements & composer; Eric Geirnaert: guitar; François Maes: saxophones & flutes; Marcel De Cauwer: drums; Maarten Weyler: double bass;
Special guests:
Chris Joris: percussion
Mary Kay: vocals

The Keyhole Conspiration Big Band

was meer een “school” dan een vast orkest. Heel wat later bekende muzikanten speelden ooit bij The Keyhole Conspiration Big Band om ervaring op te doen in het samenspel in een grote bezetting. Hieronder vind je hoe de groep was samengesteld in 1985. Maar het zouo me plezier doen, waarde lezer, indien je nog wat namen zou kunnen vermelden van muzikanten die in The Keyhole Conspiration zijn “langs geweest”. Zo denk ik te weten dat ook Eric Melaerts er ooit deel van uitmaakte …
René Jonckeer werd ook bij “kenners” fel geroemd om zijn arrangementen.

The Keyhole Conspiration

speelde tweemaal op het festival Brosella Folk & Jazz : in 1985 en in 2001.
Foto’s 1 tot 4 © Geert Currinckx werden op Brosella 1985 genomen.

1


Hier zie je in 1985 René aan de piano Danny Caen begeleiden op Brosella.

2


op deze foto kijk je op de rug van René
de trompettisten zijn (van links naar rechts): Jan Devos, Bruno Vaganée, Danny Deflo, Patrick Mortier
de trombones: Hans ???, ???, Paul Vanwauwe, Maria Van Kerkhoven
(als er iemand mij kan helpen om de vraagtekens te vervangen door de namen van de muzikanten … dat zou fijn zijn)
de saxen: Koen Nijs, Koen Van Roy, Frank Vaganée, Jan Vergaelen, Rik Hulsens

3


Koen Nijs, Koen Van Roy, Frank Vaganée, Jan Vergaelen

4


trompetten: Jan Devos, Bruno Vaganée, Danny Deflo, Patrick Mortier
trombones: Hans ???, ???, Paul Van Wauwe, Maria Van Kerkhoven
Cois Mercelis (gitaar) zit links van de trompetten
En toen was aan de bas: Peter Gheysen (??? is niet zeker)
en de drummer zou Marc Vander Rasieren kunnen zijn (maar ook dat is niet zeker).

Van Lejo Vanhaelen (van de ondertussen reeds twintigjarige Mechelse Jazzzolder – 1998-2018)
kreeg ik nog twee foto’s met René Jonckeer toegestuurd:

5


The Keyhole Conspiration met vlntr:
achteraan: Bruno Vaganée, Danny Deflo, Guido Vaganée, Erik Vander Weyden, Maria Van Kerkhoven, Hans Degreef, Paul Stok;
midden: Lutgart Van Overmeir, Else Ceuppens, Ingrid Ceuppens, Harry Van Dijck, Johan Coen, Swa Mercelis, René Jonckeer;
vooraan: Ludo Vermeulen, Peter Gheysen, Ludwig Van Kerkhoven, Peter Van Woensel, Stefan Bracaval.

6


Bracaval-Jonckeerseptet met vlnr:
René Jonckeer, Stefan Bracaval, ???, François Mercelis, Peter Geysen;
onderaan: Peter Van Woensel, Lutgart Van Overmeir

René & Salsa

Van de Mansana Band (Appeldoorn Ensemble ) met Andre Appeldoorn, Eddy De Vos, Joris Verbouwe, Johan Coen en Rene Jonckeer aan de piano, vind je op youtube heel wat melodieuze jazz-themas, bossas, enz …

René & Harmonieën of Fanfares

René Jonckeer speelde ook nog bij een aantal fanfares, harmonie-orkesten. Hij was onder andere dirigent van de Koninklijke Harmonie “Mannen van Goede Wil” uit Muizen.

Bij de VUB-fanfare heb ik één enkele keer meegespeeld, om op een Saint-Vé (20 november van ik weet niet meer welk jaar). Met de triangel in de hand ging ik maar al te graag mee op stap om “a bas la calotte” te kunnen zingen voor de poorten van alle katholieke scholen waar we voorbij kwamen.

Waarde lezer,

voel je vooral aangesproken

om dit eerbetoon aan René

te vervolledigen

Ik verwijs in ieder geval reeds naar
publicaties in

Mechelen Blogt :

“Mechels jazz-icoon René Jonckeer overleden … “

Het Laatste Nieuws :

“Jazzicoon René Jonckeer (71) overleden”
BEGELEIDDE STERREN ZOALS TOOTS THIELEMANS EN JOHN LEE HOOKER”

Gazet van Antwerpen :

“Zijn begeestering voor de muziek was fenomenaal”

Koninklijke Harmonie “Mannen van Goede Wil” (Muizen)

http://www.harmoniemvgwmuizen.be/content/rene-jonckeer-dirigent

Luc Lioen

stuurde me op 7 februari 2021 nog deze bijkomende informatie:

Henri,
In verband met je queeste om nog meer leden van de Keyhole Conspiration Big Band te kennen, kan ik er alvast 3 direct voor de geest halen. Ik zag de band nav een Jetse Jaarmarkt aan het werk in het Jetse jeugdhuis de Finkel: Jettenaar Frans Macken (steeds bestempeld als de beste saxofonist van mijn gemeente) op 2e alt, Peter Vandendriessche op 1e alt (toen al voortreffelijk, Frank Vaganée zat toen nog op de lagere schoolbanken) en wellicht zijn broer Johan op bariton sax. In de trombonesectie zat de vader van René Jonckheere, met wie ik toen aan de praat geraakte en die zich bekloeg dat de big band partituren altijd maar moeilijker werden !
Vocaliste Viona Westra, ooit zangeres bij Mad Curry (we gaan vlot 50 jaar in de tijd terug, prof. Barabas) was die avond te gast bij de Keyhole.
Frans heeft recent Jette ingeruild voor Wemmel en is tegelijk van e-mail veranderd, maar ik kom hem terug op het spoor via saxofonist Bart Borremans, die nu met Chris Joris speelt. Frans volgt (of volgde) les bij Bart aan de Academie van St Agatha Berchem.
Jaren na het optreden in Jette, zag ik de Keyhole een 2e keer avondvullend aan het werk in het Strombeekse CC. Frank Vaganée was er toen zeker bij, al stel ik mij voor dat hij in korte broek optrad (13 jaar ??) én Jan Hautekiet, van wie toen gezegd werd: hij is er bijna, maar hij is met teveel andere dingen bezig.
Hautekiet kwam ook repeteren op de zolder van afsluitings-specialist Geirnaert in Wemmel met gitarist Eric Geirnaert, Macken en een 2e saxofonist, Walter Borry. Eric was echt veelbelovend maar kwam aan zee jammerlijk aan zijn eind. Ooit nog bij Zjef Vanuytsel.
Broer Marc Geirnaert (ook een gitarist, hun oom ontdekte Urbanus) had 1 van de eerste Vlaamse rockformaties: Gom. Ik hoorde de laatste nummers van hun afscheidsoptreden na een Wemmels optreden van het Willy Donny trio (Eddy Murlot orgel en Charly Pauwels drums) in café het Kadaver (of was het het Signaal?) uitgebaat door jawel, Johan Verminnen. Ik haalde toen luidruchtig mijn neus op toen Willy het nummer Tequila aankondigde!
Mvgr,
LUC LIOEN

waarop, een dag of twee later,

Frans Macken

mij de volgende mail stuurde:

Via Luc Lioen kwam ik terecht op je “schatten op zolder” pagina en je eerbetoon aan René.
Ikzelf studeerde aan de VUB (economische wetenschappen) van 1972 tot 1976 en leerde er René kennen … Ik speelde toen alt sax en dwarsfluit en belandde in ’t jazz combo van René  (met oa René Letellier) en het balorkest van de VUB. René vroeg me om bariton te spelen en blijkbaar was er een instrument ter beschikking dat behoorde aan de fanfare “de l’ULB” … en inderdaad speelden we toen op T-dansants aan de VUB. ’t Waren ook de jaren van de verdere opsplitsing van de VUB en de ULB en op ne schonen dag werd er boven ’t hoofd van de muzikanten beslist dat Vlamingen en Franstaligen niet meer mochten samen muziek spelen. In de praktijk kwam dat erop neer dat we geen repetitie ruimte meer kregen en dat ik die baritonsax moest inleveren (’t was nen Dolnet) … gedaan met de pret. En inderdaad … René was een fenomenaal muziektalent en plantrekker … ik herinner me dat we ergens speelden in beperkte bezetting met 3 blazers en dat René ter plekke rap een arrangement voor de blazers uitschreef voor een nummer zodat het toch wat “gearrangeerd” klonk. In dat jazz combo speelde ook een student tandarts die tenor speelde (ik denk Karl …????). Nadat ’t combo uiteenviel werd ik later gecontacteerd door René om ’s te komen repeteren met nen big band … in ’t Sleutelgat, inderdaad op zaterdagmorgen … en na de repetitie dronken we Saison Regal, ik noemde die band toen de Saison Regal Big Band. Je twijfelde of Eric Melaerts nog bij de Keyhole Conspiration Big Band speelde … heel zeker weten.
Na een tijd verhuisden de repetities naar een oude kerk in Mechelen, op zondagavond. Melaerts, occasioneel Chris Joris, Piet De Koninck (ex BRT big band), de gebroeders Vanden Driessche, Jan Hautekiet, Filip Venneman (later Jazz Circle) en natuurlijk papa Jonckheere op trombone samen met Frakke Arns (“Frakke es ne goeje joeng, mo a es een bekke stoem …” die toen bij Big Bill speelde).
De strafste mannen van de Big Band speelden ook nog in quintet samen en gingen oa eens een week in Agadir spelen, fusion jazz met Eric Melaerts, Piet De Koninck, René, Clement (drums) en Dré op bass, de naam van de band weet ik  niet meer. Toen Eric Melaerts niet meer kwam heb ik Eric Geirnaert geïntroduceert bij René … en die zijn nog lang blijven samenspelen.
Dat optreden in jeugdhuis De Finkel waar Luc over vertelde had ik georganiseerd … en ’t stoomde daar serieus.
Nog 1 anecdote: we speelden ooit op een podium buiten in Haren (voor ’t Sleutelgat ) met de Keyhole Conspiration BB, René moest zelf piano spelen en kon dus niet vooraan dirigeren … bij ’t eerste nummer werd er gewoon gezegd wat we zouden spelen maar blijkbaar waren er twee bronnen die elk een ander nummer doorgaven … gedurende meer dan 1 minuut speelden we 2 totaal verschillende nummers door elkaar … ’t schaarse publiek dacht dat we iets nieuw en modern probeerden … tot René alles stil legde en we herbegonnen.
En … ik had het arrangement gehoord van het nummer Ana Maria van Wayne Shorter, van de hand van Michel Herr, uitgevoerd door de BRT big band … gewoon aan Michel Herr gevraagd of we dat konden krijgen … en bij een optreden in ’t Leuvense kwam Michel Herr luisteren naar de Keyhole Conspiration Big Band uitvoering van zijn arrangement en vertelde achteraf aan René dat hij ’t OK vond …
Daarna verloor ik René uit ’t oog en een paar jaren geleden vernam ik dat hij was overleden.
René heeft veel gasten gemotiveerd om jazz te spelen
en hij was nen toffe pei.
DankUwelllMersie !!! Luc & Frans voor deze bijkomende
eerbetoon aan René Jonckeer !!!
311
You, YourSelf & RIE
0 Comments

What can I do for You ?

What can I do for You ?

To do or not to do
That’s the question
To be or not to be
Might be the answer

You want to perform an act on stage ? You want to act spontaneously in your act ? You want a subectif/objectif eye to look at how you do it ?

Maybe I can help …

My experience of more than 50 years “on the road” as poet, actor, musician, organizer …
might be useful.

So,
“all you have to do is call
and Ill be there, yes, I will"
("You
ve got a friend”: Carole King).

3
poetRIE
0 Comments

19730330-00812 – otaï

henri vandenberghe

nu

 

ook

 

otaï

 

langzaam

 

lijdt

 

aan noëlla opgedragen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

give up trying to write,
and, instead, try not to write. Go out into the world; become a pirate, a king in borneo, a laborer in soviet russia; give yourself an existence in which the satisfaction of elementary physical needs will occupy almost all your energies …

i believe that after some years of such an existence, the ex-intellectual will find that in spite of his efforts he can no longer refrain from writing, and when this time comes his writing will not seem to him futile.

BERTRAND RUSSELL

“the conquest
of happiness”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

300373/1

de krijtwolken in mijn hand

groeien open tot droge drummen

de dag ontbreekt

terwijl dit feit

mij reeds ontstelt

ik voel tegelijk in mij

het trekken van een paard

het aaien van een poes

en het geknars van rotte tanden

terwijl jij

onbewust van deze verwarring

rustig je haar kamt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

300373/2

jij hebt me weer

de zon doen zien

en hees

heb ik

mijn vergeten liederen

– plots herinnerd –

moe gezongen

jij hebt me weer

de glimlach geschilderd

waarmee ik elke dag opnieuw

de vogels hoorde fluiten

vroeg nog in de morgen

hoe broos is dit geluk

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

020473

de rijkdom van gebaren

in geen enkel boek bevat

de streling van je talrijke ogen

oneindig groot

ontelbaar

het dansen van je lichaam

als de sprong der paarden

in een zoete zee

je stem weerklinkend

parallel met je handen

en in je harde kunstgreep

geraakt zelfs de sterkste worstelaar zoek

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

030473/1

tot diep in de bedding van mijn rivier

ben je eensklaps gedoken

als je me toelacht

voel ik een rilling

tot aan alle uithoeken

van mijn oevers

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

030473.2

je bent de sneeuwwitte hand

die gespannen als de boog

in mijn hals knijpt

hard maar teder

je bent

de brede blijde glimlacht

die mij

doet groeien bloeien bijten

hard maar teder

jij bent mijn wieken

mijn nieuwe haverklap

mijn voortdurend wakkerblijven

mijn hard maar teder taboe

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

040473

in het eindeloos aanraken van je

gelaat vind ik reeds een waar genot

maar moest ik nu

voortdurend

je ogen kunnen strelen

dat zou ‘t einde zijn

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

050473

je bloed kwam over mij gewaaid

en het was warm in mij

je naam klonk zuiver helder

en het trilde in mij

ik heb me dan gevoed

met je ogen

met je glimlach

uit je broze hand

ik heb mijn dorst gelaafd

aan al je omhelzingen

ik kan alleen nog

huilen op de hoge daken van de stad

ik ben de voldane wolf

die het woud mijn tevredenheid meldt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

060473

in je steenmarterogen

stortte ik zacht

mijn wijsvinger

en je werd gewoon dol

doorheen je gebladerte

las ik

nog

we zouden samen

een mooie meiboom kunnen planten

met jouw adem

in mijn adem gevlochten

trotseerden wij de wilde baren

van de nacht

nu

ben je nog mooier dan voorheen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/1

elke kreun beantwoord krijgen

elke ademhaling gelijk opgaande

naar het helse tempo van razende

dieren

elke blik elke wenk weerkaatst

terwijl je glimlach openscheurt

en de putjes in je kaken

draaikolken worden

en ik word opgeslorpt

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/2

de pleisters op mijn hart

vergroeien met het vlees

weldra

kan je niets meer merken

van voorbije verwondingen

maar

dan is ook alles weer zo broos

zo kwetsbaar

dat bij de kleinste prik

het bloed

in grote gulpen buitenstroomt

en

het hele boeltje brandt dan open

genezen wordt steeds moeilijker

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

100473/3

er is

het woud

waarin ik dans

er is

de boom

waarop jij groeit

er is

het water

dat mij verzwelgt

en

de sleutel

van dat woud

ben jij

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473

je bent de vuurtoren

waarnaar ik gretig steven

je bent de haard

waarin mijn hars verbrandt

in jouw zand

kook ik mijn eieren

bouw ik mijn kastelen

graaf ik mijn kanalen

graaf dieper dieper

tot het water opborrelt

uit de zuivere bron

ik begraaf mezelf

in jouw zand

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

one has to speak at some
length about oneself.
why ?
because everything begins,
as it ends
at the egoistic heart.

GEORGE BARKER

“the dead seagull”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473/01

your words

are singing

mainly

nightingales

your sighs

are temples

to the heart

but you are

an outbursting

animal

back from

as far

as i can remember

and i like

to play the game

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

130473/02

your eyes

are shivering widows

windows to my mind

their deepness

grows into my memory

and fails to make me forget

their glance

is a mirror to my soul

my deeper being

you are my other self

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

und wenn ich ganz zerfiele :
ich wäre eine handvoll
gemarterten stauben ;
jedes meiner atome könnte
nur ruhe finden bei ihr.

GOERG BÜCHNER

“dantons tod”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

140473

de vorm waarin mijn

hart gegoten is

de bron waarin ik

wild waad

de koord waarop ik

zeer onevenwichtig

dans

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

250473/01

de trage avond in verhandeling

werd heel erg lang

toen sloop de dood

in je slapen

maar mijn onbetamelijk egoïsme

heeft me zo ver gebracht

dat ik geen rekening hield

met je vermoeide ogen

vergeef me

mijn onstuimige liefde

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

250473/02

ik heb de dagen reeds vergeten

telramen aa mij voorbijgegaan

terwijl ik naar je adem wacht

naar je bange blik

naar je sintelende stem

naar je hunkerende hartslag

in het vage kijk ik

door de tralies van een stoel

mijn cel

maar ook deze dromerij

kan me niet ontspannen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

280473

de duurzame tijd duurt uren te lang

traag turen de seconden stil

je hoort geen adem

je ziet de mensen niet om je heen

je droomt . . . dagdromen

je ziet slechts één verre schim

zij

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/01

de pauze

tussen twee bedrijven

de pauze

waarop ik zolang had gewacht

met trillend verlangen

mijn lippen

helemaal koud

mijn handen

reeds uren

reikend

naar je hals

tot tussen mijn benen

voelde ik een tinteling

een pauze is meestal veel te lang

maar deze leek een wervelwind

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

i looked into my heart to write

GEORGE BARKER

“the true confession
of george barker”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/01

je bent de ankerkreet

die mij doorboort

terwijl ik in de haven waar

je bent de schrille bootsfluit

die mij verscheurt

als ik het dek verlaat

je bent de legendarische

zeemeermin     sirene

die onvoorwaardelijk

aantrekt

bij het minste gezang

van je floerse stem

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

290473/02

ik zou je willen lezen

als het boek op mijn nachttafel

elke avond

een klein teugje liefde

voor het slapengaan

een zoete zee van zwoele dromen

zou me te wachten staan

dan

zou ik je willen schrijven

als het boek van mijn dromen

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

020573

ik denk aan jou

en voel het mes

dat je wangen

doorkerft

ik voel

de zeven wonden

in mijn zwakke vlees

met bevende hand

streel ik mijn wangen

die de jouwe zijn

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

050573

het ijs

breekt broos

mijn bange

wangen uit

en angst

vangt mij

in haar

dichte netten

want ergens

ben ik

gevangen

in de webben

van de

liefdesspin

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

110573

terwijl

tussen mijn dijen

ik je hart voel

sneller slaan

kruipen

in mij

de wilde dieren

naar alle

uithoeken

maar vinden

geen opening meer

want

je hebt me

ingesloten

gekneld

tussen je muren

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

170573/01

niet meer

die schrijnende eenzaamheid

in mijn hand

niet meer

die open wonde

in mijn wang

niet meer

dat dreigende mes

in mijn klamme vuist

niet meer

de grijnzende lach

om mijn mond

alleen

het gefluister van nieuwe gevaren

en

het hevige gesnurk van een nieuwe droom

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

170573/02  

wanneer de onmacht mijn ledematen omvangt

en mijn opeengeknarste tanden

gespannen spieren vormen

voel ik in mij

als het scheuren van een lange lap stof

het openrijten van een jong paard

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

190573

er is

de trage tedere melodie

in je vingertoppen

er is

de zachte zang

van je zwoele stem

er is

dan traag daarna

de vragende aanraking

van je schaterende schaamhaar

en dan

in mij

een barstend brekend kapotknallen

van een ontembare macht

tot dan plots

weer de stilte nederdaalt

in het beproefde dal

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

220573/010673

ik ben de eilander

de demonstrant

die traag de statige steden betreedt

terwijl de woelige wentelmenigte

dom door de drukke straten doolt

ik ben de hadesjager

de gelukkige-vinger-zoeker

de onzekere verzekerde

  • alles ga me goed –

ik ben de roekeloze lentewringer

die door de bloesem heenkijkt

naar het neerstrijken

van te vroege vlinders

ik ben de muur

waartegen ook ikzelve bots

tot ik traag tot het besef kom

dat ook daar weer niets te zien is

ook ben ik de smachtende

de uitspattende

die hevig plots

je in de omhelzing vergruist

en op de puinen huilt

ik ben de strander

de ziedende zee omhelzend

ik ben de flierende pan-fluiter

melancholisch golvend water

de kranige verliezer ben ik

de nooit versagende

nooit verslagen

de rampzalige koekoek

keurig uitgedost

kots ik in andermans nest

tot vervelens toe

ben ik de vloeren kater

gekastreerd tot in mijn teentoppen

drieëndertigtoeren-tellend

draai ik daverend

om mijn gebroken

as

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

240573/01

krampachtig

breek ik

uit de stilte

van mijn ei

ik zing dan

mijn geboortezang

knipogend

vanop de hoogste dennetak

en val dan diep

weer in mijn winterslaap

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

240573/02

de tamboerijnen

in je lichaam

liggen nooit stil

je beweeglijke bekken

omhelst mijn ogen

en in mij

dansen

samen met jou

de wilde dieren

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

time will devide us, and the sea
wring its wild hands
all day between :
the autumn bring a change of scene.
but always and for ever he
at nitght will sleep and keepby me.

GEORGE BARKER

“eros in dogma”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

150673

de ankers

die ik heb uitgegooid

zitten veel te diep nog

in het murwe zand

en toch

is onvermurwbaar

nog aanwezig in mij

het verleden samengeklit

tot een onverteerbare bal

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

singing a song that what is best
loves and loves and forgets the rest

GEORGE BARKER

“the true
confession of
george barker”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

080773

met klamme bevende handen

in een wilde droom

weke vaganten

naar jou toe

dichter en dichter

tot het beven daveren wordt

en dan plots

stuwt over alle dammen

en traag stelpt mijn verlangen

samen met het vertragen

van mijn adem

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ther’s a curse on us,
it’s not our fault.

WILLIAM FAULKNER

“the sound and te fury”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

it’s a tale told by an idiot
full of sound and fury
signifying nothing

WILLIAM SHAKESPEARE

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

040873

terwijl in jou

mijn aders openspatten

gloeiende kolken en gensters

terwijl in mij

je warme adem snijdt

staaldraad sterke trillingen

terwijl

met ons

de zinkende zee

in omhelzing

met de aarde

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

120873

je bent

de rechtste kaars

die ik ooit zag branden

en je brandde

en je brandde

en ik had het warm

in het licht van je vlam

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

The End

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

1
BROSELLA
0 Comments

1986 … Brosella & Toots

Ik mag dan wel Toots persoonlijk goed gekend hebben, ik wil niet gezegd hebben dat ik “een vriend” van Toots was. De afstand is er altijd gebleven. Er was te veel schroom om familiair te zijn met hem, te veel respect ook. Ik zou het nooit gedurfd hebben om te zeggen dat ik een vriend was. Wat zou ik ook kunnen betekenen in zijn universum? Ik vond het al heel fijn dat hij vriendschappelijk met mij omging. Mijn waardering en bewondering voor hem waren veel te groot.

Toen zijn toenmalige manager, Dirk Godts, mij ooit vroeg “Wat heb jij met Toots gedaan ? Want hij heeft ‘een boontje’ voor jou”, antwoordde ik : “Ik denk dat het is omdat ik juist niets speciaals heb gedaan, dat het zou kunnen zijn omdat ik er niet constant achter loop, om ook een beetje te ‘genieten’ van de spotlights die op hem gericht zijn”.

Ik zag wel aan zijn manier van met mij om te gaan dat we een beetje op dezelfde golflengte moesten zitten betreffende onze relatie “met de muziek en met de mensen”.
Wederzijds respect, denk ik … dat is toch schoon ?

Toen ik hem in 1986 vroeg om op te treden op de tiende uitgave van Brosella Folk & Jazz wou hij wel eerst weten wat voor soort festival het was, welke motivatie er achter de organisatie zat. Hij woonde toen nog maar pas in Grimbergen. Hij had nog geen Belgische manager. Het contact gebeurde nog rechtstreeks, zonder “filter”. Hij nodigde me bij hem thuis uit in het kleine boerderijtje in de Potaarde achter het gebouw van Douwe Egberts, waar het regelmatig naar vers gemalen koffie rook.
Ik voelde me heel klein, beduusd en verlegen: “zie mij hier, bij Meneer Toots Thielemans thuis” … maar hij stelde me onmiddellijk op mijn gemak. Ik herinner me nog dat ik een compliment maakte op zijn keuken. Zijn reactie was zo verrassend, zo gewoon … Ik kreeg spontaan een kleine rondleiding in het huisje van Toots en Huguette. En dan; “Kom we gaan in ‘den hof’ zitten. Huguetje zal ons ne Grimbergen met een beetje kaas brengen. Ik zal eerst eens een ‘airke speile, vè de koeikes van de voisin’ en dan gaan we nekeer klappe”.

Na een zeer aangename kennismaking, met Grimbergen Dubbel en Grimbergen kaas, en een uitgebreide babbel over het DNA van Brosella, vroeg ik hem of het de peter wou zijn van het festival. “Oei, dat hebben ze mij nog nooit gevraagd” zei hij, maar ging daarna onmiddellijk akkoord.

Ik was wel een beetje laat om dat optreden nog in 1986 mogelijk te maken. We planden het dus onmiddellijk voor 1987.
De afspraak was dat hij met zijn Amerikaanse band op het festival zou optreden: met Fred Hersch aan de piano, Marc Johnson aan de kontrabas en Joey Baron aan de drums. Toots had een soort van overeenkomst met de Verenigde Staten, dat hij in Europa met zijn American Band zou touren en dat hij dan met zijn Belgische band in de States op tournee zou gaan.
Maar maanden later, bleek dat die overeenkomst, om een of andere reden, niet kon doorgaan.
Toots vroeg me dan, met zijn legendarische vriendelijkheid en zijn typische Brusselse humor, of ik het ook goed vond als hij met Philp Catherine zou komen optreden. En zo geschiedde.
Ik heb pas jaren later vernomen dat Toots persoonlijk naar Philip gebeld had om dit te regelen en dat Catherine een toernee had ingekort om deze combinatie mogelijk te maken: Toots Thielemans op zijn harmonica; Philip Catherine op gitaar; Bruno Castellucci aan de drums; Michel Herr aan de piano en Michel Hatzigeorgiou aan de bas.

In 1991 kwam “Onze Peiter” Toots met het trio Henk van den Brink (piano), Hein van de Geyn (contrabas) en André Ceccarelli (drums) naar de 20ste (en zeer feestelijke) uitgave van Brosella Folk & Jazz.
De jazzdag van het festival startte met de Carla Bley Big Band (Carla Bley : piano; Karen Mantler: hammond organ; Steve Swallow: bass; Dennis Mackrel: drums; Trumpets: Lew Soloff, Guy Barker, Claude Deppa, Steve Waterman; Trombones: Gary Valente, Pete Beachill, Chris Dean, Richard Henry; Saxes: Andy Sheppard, Wolfgang Puschnig, Jerry Underwood, Julian Arguelles, Roger Jannotta.) gevolgd door Nathalie Lorier Trio & Guest (Nathalie Loriers: piano; Sal La Rocca: double bass; Hans Van Oosterhout: drums & David Lynx: vocals). Daarna volgde een merkwaardige ontdekking voor ons trouwe publiek: jazz op een draaiorgel !!! met het Quartet Michtel Godard & Pierre Charial (Michel Godard: tuba; Sylvie Courvoisier: piano; Tony Overwater: double bass; Mark Nauseed: drums; Pierre Charial: barrel organ). Bruno Castellucci bracht een “marriage parfait” van jazz en klassiek, met zijn Castellucci Stringtet (Gudrun Vercampt: violin; Françoise Vervoort: violin; Erwin Foubert: alto; Michel Boulanger: cello; Erwin Vann: sax; Michel Herr: piano; Sal La Rocca: double bass; Bruno Castellucci: drums). Daarna was het de beurt aan nog een groot(s) orkest van bij ons: Octurn (Jeroen Van Herzeele: tenor & soprano sax; Bart Defoort: tenor & soprano sax; Ben Sluys: alto sax & flute; Bo Van der Werf: baritone sax; Laurent Blondiau: trumpet, flugelhorn; Ilja Reingoud: trombone; Jesse Van Ruller: guitar; Ron Van Rossum: piano; Nicolas Thys: acoustic bass; Stéphane Galland: drums) en dan pas kwamen Toots Thielemans & Friends.
Iedereen dacht dat dit het eindconcert was. Heel weinig mensen hadden erop gelet dat er op de affiche ook nog een APOCALYPS vermeld was. En diegenen die het wèl hadden gezien vroegen zich dan af wat dat betekende.
Het antwoord kwam nadat Toots en zijn Friends, na hun derde bisnummer, afscheid namen …
er barstte een vuurwerk los …………………..

wordt vervolgd …

24
poetRIE
0 Comments

20180505 – Ik kan niet meer volgen

20180505

ik kan niet meer volgen
“er gebeuren rare dingen rondom mij”
de wereld waait woest heen en weer
vele “vrolijke vrienden” zijn verbolgen
over de hedendaagse maatschappij
zo kan het verder toch niet meer

nochtans is het eigenijk nooit anders geweest
vandaag wint de meest negatieve perceptie
aan “maximale uitstraling” en algemene aandacht
“voorwaar ik zeg u”, het menselijk beest
is nu meer dan ooit dringend toe aan correctie
er is teveel “nationale impact” van “de macht”

men zegge het voort
vooraleer het te laat is
dat het zo niet hoort
het is niet democratisch

0