BROSELLA
0 Comments

2018 – BROSELLA Folk & Jazz – muzikanten van nu en verhalen van toen

BROSELLA Folk & Jazz 2018 – 42ste uitgave van het Mooiste festival van België

De BPC (Brosella Programme Commission) 2018
heeft gewikt en gewogen
en ik was heel blij
om daar als Consultant & Coach
te hebben mogen aan bijdragen

Het programma van Brosella Folk & Jazz 2018 staat binnenkort “online” …

Ik haspel hier bewust een aantal groepen uit het programma door elkaar.
Je moet zelf maar op www.brosella.be gaan kijken
of Brosella volgen op https://www.facebook.com/BrosellaFriends
om meer te weten te komen over het programma van de 42ste uitgave
van het Mooiste festival van België.

Tcha Limberger krijgt een Carte Blanche op de folk dag (zaterdag 7 juli)
Als je de naam Tcha Limberger invoert in het “Zoek op Brosella.be“ vakje op de website van Brosella, www.brosella.be, dan krijg je het volgende te zien : http://www.brosella.be/nl/search/node/Tcha%20Limberger
en dan weet je dat Tcha bij Brosella tot nu toe vooral optredens heeft gehad in de Djangofolllies
maar toch ook een paar keer op het Brosella Folk & Jazz festival :
– in 2016 als guest bij Sarah Klenes & Oak Tree
– in 2010 als guest bij Hijaz & Vardan Hovanissian
– ook in 2010 met de speciaal voor de 100ste verjaardag samengestelde Djangrosella!!100

Anne Niepold krijgt een Carte Blanche op de jazz dag (zondag 8 juli)
Als je de naam Anne Niepold invoert krijg je dit : http://www.brosella.be/nl/search/node/anne%20Niepold
en dan zie je dat Anne reeds in 2002 op Brosella speelde
met het duo “Deux Accords Diront” = Anne + Aline Pohl

ALAW : dit trio uit Wales bestaat uit Oli Wilson-DicksonDylan Fowler en Jamie Smith.
Oli Wilson-Dickson (viool): speelde ooit bij Szapora maar blijkbaar niet in 2000, toen de groep op Brosella speelde met Mirella & Tea, twee fantastische operazangeressen uit Sarajevo die naar Engeland gevlucht waren om daar een nieuwe carrière op te bouwen
http://www.brosella.be/nl/brosella-folk-jazz/program/szapora-mirella-tea
Dylan Fowler (gitaar) speelde al eens op Brosella Folk & Jazz, in 2003, met Julie Murphy en (onze goede vriend) Danny Thompson
Jamie Smith (accordeon) heb ik niet teruggevonden in de Brosella files, maar ik weet dat het Palmares op www.brosella.be niet perfect is, ondanks al het werk dat we – Winne (Francis Winnepenninckx) en ikzelf – daar in de voorbije jaren aan besteed hebben.

Romane speelt dit jaar (eindelijk) ook op Brosella Folk & Jazz en wel met Stochelo Rosenberg.
In de Djangofolllies 2013 hebben we Romane met zijn zonen, Richard en Pierre Manetti, aan het werk gezien. Stochelo Rosenberg stond al eens op Brosella Folk & Jazz in 2010, in de speciaal voor 100 jaar Django Reinhardt op bestelling van Brosella door de Familie (vooral Koen en Waso) De Cauter samengestelde Djangrosella !! 100 met ook nog het Paris Swing Orchestra.

&
voor Brosella Folk & Jazz 2018
Succes gewenst aan het
nieuwe Brosella team !!!

Hou deze pagina in de gaten …
er komen waarschijnlijk nog kleine fijne weetjes en anekdotes over “Brosella vroeger en nu”.

14
poetRIE
0 Comments

19661112 – entends-tu, toi, chanteur d’antan

19661112
parru le
12 novembre 1966
aux éditions
“Permanences Poétiques”

entends-tu, toi, chanteur d’antan

chante ton chant comme l’oiseau
dans les champs cherche ta voix
parmi les feuilles vertes de joie

vois-tu, là-bas

le regard bavard de cet arbre
pensant (peut-être) que c’est
lui que tu chantes

écoute les enfants qui jouent
ils sont seuls ensemble
ils aimens pourtant
ton chant battant dans leur coeur

mais
tu leur fais peur
avec tes trois prières
avec tes quatre vérités
ne chasse pas leurs rêves
ne chasse pas leurs doux oiseaux
mais fait fleurir leurs grands arbres
pour que leurs branches puissent porter
les feuilles vertes de la joie

0
Uncategorized
0 Comments

Blog Cocktail – gezellig, leerzaam en fijn … meer moet dat niet zijn.

Onlangs had ik me ingeschreven om deel te nemen aan een Blog Cocktail.
Ik was al een hele tijd op zoek naar een gelegenheid om een en ander bij te leren over “het bloggen”, om mijn eigen “blog” te kunnen verbeteren. Aangezien ik nog echt een beginneling ben in die zaken, had ik lang getwijfeld of dat wel iets voor mij was, van daar tussen een aantal ervaren bloggers/blogsters te gaan zitten, terwijl ikzelf nog een blog-analfabeet ben … maar ik ben er dan uiteindelijk toch maar op ingegaan.
Nieuwsgierigheid en “goesting” – om bij te leren – hebben het dus gehaald.
En ik heb er geen spijt van !

Het was een gezellige en leerzame bedoening: lekkere hapjes en drankjes en fijne mensen.
Het is altijd boeiend om nieuwe mensen te ontmoeten, te leren kennen.

Maar, wat “bloggen” betreft, heb ik helemaal niets bijgeleerd.
Wèl over “modders en fadders” met kinderen … en ik was waarschijnlijk de enige “zonder” kinderen. Wij, mijn lieve echtgenote en ikzelf, vonden dat er al meer dan volk genoeg op deze wereldkloot rondloopt en rondrijdt …
Ik heb me wel een hele loopbaan bezig gehouden met de kinderen van anderen: eerst in het onderwijs, dan in het jongerenamateurtoneel, dan in de Service de la Jeunesse van de Ville de Bruxelles en in de Bemiddelingscommissie bij Bijzondere Jeugdbijstand.
Maar hierover … (misschien) later meer.

Wat mij vooral opviel bij de dames en die ene andere heer op die Blog Cocktail, was de “spontane eerlijkheid” over hun “kindjes”. Ik heb dat niet dikwijls meegemaakt in mijn loopbaan als jeugdwerker: niet toen ik nog in het onderwijs stond; niet aan de la Ville de Bruxelles; ook niet bij de Bemiddelingscommissie. Mijn ervaring gaat eerder in de richting van “mijn kind, schoon kind”, “mijn kind, braaf kind”, “mijn kind, slims(ste) kind” …

1
Uncategorized
0 Comments

OPEN BRIEF aan Chokri Mahassine over LOSLATEN ? of LOS LATEN ?

OPEN BRIEF aan Chokri Mahassine over LOSLATEN ? of LOS LATEN ?

Geachte heer Mahassine,
Beste Chokri,
Waarde (ex-)Collega,

In De Streekkrant van 10 augustus 2016 stond een interview met jou ter gelegenheid van je 31ste Pukkelpop :

Loslaten is ongelooflijk moeilijk

en sindsdien achtervolgt het mij, dat “loslaten” of “los laten” …
omdat ik al lang beslist had van na de 40ste -(mijn laatste)- Brosella Folk & Jazz (in juli 2016)
het festival dat ik in 1977 stichtte, de fakkel door te geven aan de volgende generatie
omdat ik denk dat dit de enige manier is om je festival de beste kansen te geven voor een lange en positieve toekomst.
Dus, vanuit het idee “een mooie toekomst voor Brosella na mij (ik ben tenslotte al 71)
en toch ook een fijne toekomst voor mij na Brosella” vond ik dat dit het beste was.
Jij was 56 toen jij je 31ste Pukkelpop organiseerde (in augustus 2016).
Ik was 69 toen ik met de vzw “De Vrienden Van Brosella” en de asbl “Les Amis De Brosella”
het 40ste Brosella festival organiseerde.
“Loslaten” moet je toch ooit doen. Dat kan niet anders.

“Loslaten is ongelooflijk moeilijk”
Wie ben ik om je tegen te spreken? Dat zou feitelijk nogal verwaand en arrogant zijn …
Al ben ik nu al een dik jaar mijn best aan ’t doen om Brosella “los te laten”,
jouw Pukkelpop heeft andere katten te geselen gehad dan Brosella.

Maar er is toch nog een belangrijk verschil :
Pukkelpop is big business geworden (al begon het als een initiatief van enkele vrijwilligers van de Humanistische Jongeren).
Brosella was een initiatief van de Jeugddienst van Ville de Bruxelles, waar ik, als allereerste jeugdanimator tewerkgesteld werd in 1975.
Brosella Folk & Jazz groeide uit tot een (bijna) gratis festival, dat de eerste dertig jaar uitsluitend door vrijwilligers werd georganiseerd
en pas de laatste tien jaar beschikt over enkele bezoldigde personeelsleden.

De organisator/stichter van Pukkelpop noemen ze in het artikel “een slimme zakenman”.
Dat zal wel zijn, als je ziet wat jij van een initiatief van een jeugdvereniging hebt gemaakt !
De stichter van Brosella was nooit goed “in zaken doen”, maar hij heeft ook veel gedaan om “mensen samen te brengen”.
Ik denk dat dit laatste alvast een punt van gelijkenis is tussen beide festivals.
Of je nu “een slimme zakenman” bent of een “diep overtuigde vrijwilliger”, de zoektocht om de schoonheid van muziek
in alle vriendschap met zoveel mogelijk mensen te delen, vraagt wel veel volharding, kracht en wijsheid en ook wel wat gezond verstand.
Zonder deze ingrediënten moet men er niet aan beginnen om gelijk welk festival te organiseren, denk ik.
Of het nu een groot of een klein festival is.

Men zegt me dat “een festival loslaten” dat je zelf jaren geleden uit de grond hebt gestampt,
redelijk wat gelijkenissen vertoont met “een kind loslaten” dat na jaren thuis het warme nest verlaat.
Dat is misschien wat overdreven, maar toch …
In ieder geval kan ik daar niet over meespreken.
Ik heb mij gedurende mijn hele “loopbaan” bezig gehouden met de kinderen van anderen:
in het onderwijs, in de jeugddienst, in de bemiddelingscommissies van jeugdbijstand, …
Loslaten is altijd moeilijk, maar het zou, naar het schijnt, minder moeilijk zijn als je zelf merkt
of van anderen hoort “dat alles goed gaat” met je kind.

Toen ik met pensioen ging, na mijn werk aan de Jeugddienst van de Ville de Bruxelles
had ik helemaal geen last van “loslaten”.

“loslaten” maakt toch ook gewoon deel uit van ons dagelijks leven.
Ouder worden gaat sowieso al gepaard met “leren los laten”.
Vanaf “een bepaalde leeftijd”, of moet ik eerder spreken van “een bepaalde ouderdom”, besef je
dat je die zware koffer niet meer kan tillen … (maar daar dienen wieltjes voor)
dat je die naam niet meer kan onthouden … (maar die kan je terugvinden in je adresboek)
dat je verveeld bent omdat je die persoon niet meer had herkend … (maar dan verontschuldig je je toch gewoon)
dat je “niet meer zo kort op de bal” kan spelen … maar eigenlijk is dat niet zo erg … je moet er gewoon wat vroeger aan beginnen.

Ach … “loslaten” …
Je moet je ouders “definitief” laten gaan, andere familieleden ook, vrienden, kennissen …
sommigen waren zelfs (veel) jonger dan jij toen ze je verdwaasd achterlieten …

Ik heb het voorbije jaar (2017) nogal veel nagedacht over “loslaten” in het algemeen …
en over “los laten” in het bijzonder : meer dan ooit tevoren.
Zo dacht ik bij voorbeeld dikwijls aan 3 van mijn overleden Beste Vrienden :
Geert Currinckx, Marc Bens, Antoine Courtmans, …
En telkens ik aan die Goede Vrienden dacht …
kwamen er mooie herinneringen naar boven …
van wat wij samen zoal hebben “verzet” :
pinten, poëzie, liefdes, de schoonheid van het leven …
gueuze, whiskey, folk, jazz, blues, onze kracht (vooral toen we nog aan judo, romeins worstelen en gewichtheffen deden) …
gouden carolus, zilveren toneel, bronzen zinnekes, glazen wijsheid (al was die dan soms al “in de kan”) …

En ik denk ook dikwijls aan al die andere Belangrijke Mensen die ik op mijn pad heb gekruist
en aan dewelke ik zoveel te danken heb …
(te veel om op te sommen) !!!
en die ik heb moeten los laten, omdat zij reeds zijn “gegaan” naar waar wij ooit allemaal zullen gaan.

“loslaten is inderdaad ongelooflijk moeilijk”, Chokri …
maar het kan niet anders !

Er is voor iedereen altijd “een leven ervoor en een leven erna”
bij alle belangrijke gebeurtenissen in dat leven
en diegenen die daar ervaring mee hebben begrijpen elkaar zonder woorden.

Met vriendschappelijke groeten,
Amicalement,
Kind regards,

Me, MySelf & Rie
Henri VANDENBERGHE
Onze-Lieve-Vrouwstraat 15
1850 GRIMBERGEN
henri.vandenberghe@gmail.com
RIE : +32 (0)475 30 15 85


Consultancy, Coaching, Supervising
(Founder of Brosella-Djangofolllies-KristalKlaar-…)
(Erelid OSB-VUB sinds 24 maart 2001)
(Vlaams-Brusselprijs 2008 voor Brosella)
(Bronzen Zinneke sinds juli 2016)


 

“Hier laat ik je los, Tim, van hieraf moet je gaan”

Wim de Craene

 

“Alleen Tim zei dat hij hoe langer hoe meer geloofde dat geluk niet zozeer gaat over krijgen wat je wil, maar over aanvaarden en loslaten wat je niet en nooit meer wilt, waardoor je jezelfd dan ook kan toestaan wat je blij maakt …” (uit “GEZIEN DE FEITEN” van Griet Op de Beeck)

22
poetRIE
0 Comments

20150325 – Nooit Nooit

20150325

Zeg nooit ‘Nooit’
Ik zeg nooit dit
Jij zegt nooit dat
Hij zegt nooit wat

Maar zeg vooral ‘nooit’
iets in andermans naam
en denk vooral ‘nooit’
dat je weet wat een ander denkt

Zeg nooit in mijn naam
wat je denkt dat ik denk
want ik denk waarschijnlijk iets anders.

1
poetRIE
0 Comments

20180129 – Het leven herbergt

20180129

het leven herbergt
niet alleen zoete dranken

de smaak van wijn
kan ook soms bitter zijn

Goede Vrienden zijn
als oude wijn
ze worden langzaam
dieper van kleur
en zoeter van smaak

maar als ze verdwijnen
blijft alleen een bittere nasmaak over

loslaten is altijd moeilijk
maar het kan niet anders

 

1
POLLEN & SOKKEN
0 Comments

2017 => 2018

2017 => 2018

2017 is voorbij …
het was een jaar waarin de mensen in het algemeen en de vrouwen in het bijzonder meer opkwamen voor zichzelf
                  #MeToo
was inderdaad niet zomaar een uitbarsting van ongenoegen, zelfs van woede
al die op een of andere manier misbruikte vrouwen waren/zijn niet alleen kwaad om wat er hen werd aangedaan
maar – misschien vooral – ook omwille van de onverschilligheid van diegenen die het zagen gebeuren
maar toekeken en zwegen.
Het was een jaar waarin “de vrouwen het recht om te spreken hebben opgeëist”!
Maar iedereen moet het recht hebben om te spreken!!
En moet daar ook de kans toe krijgen!!!

2018 wordt dan hopelijk een jaar
waarin “alle mensen die van goeden wille zijn” meer respect zullen kunnen opbrengen
voor elkaar, voor “alle schepselen” in het algemeen en voor “de vrouw” in het bijzonder.
Ver weg van “het zwakke geslacht” waarmee we werden opgevoed!
Want er is nog veel werk aan onze wereld/winkel om tot de “gelijkwaardigheid” van elk individu te komen:
gendervriendelijk, taalvriendelijk, “chtoonvriendelijk”, gewoon Vriendelijk met en voor iedereen …
het blijft een waardig streven!

 

Die #MeToo bracht bij mij nog een herinnering terug van toen ik eens getuige was van handtastelijkheden
van een oudere mannelijke collega (een stuk hoger in de “hiërarchie”) tegenover een jongere vrouwelijke collega
“he didn’t grab her by the pussy (zoals Trump zou zeggen), but by the breast” terwijl er heel wat “mannen” zaten op te kijken.
Het meisje durfde niet te bewegen. Ze zat erbij alsof ze “van de hand Gods geslagen was”, stil en stijf van angst.
Hij dacht dat hij “stoer” was. De andere “mannen” lachten. Tot ik luidop riep: “tiens tes patates chez toi!”.
De “mannen” lachten nu groen. Zij werd “een vriendin voor het leven”.

The Only Thing Necessary for the Triumph of Evil is that Good Men Do Nothing
Er wordt nogal wat gediscussieerd over de auteur van onderstaande uitdrukking:
John F. Kennedy? Edmund Burke? R. Murray Hyslop? Charles F. Aked? John Stuart Mill?

maar het is al jaren één van mijn favoriete quotes …
en in 2017 werd nog meer duidelijk waarom!

2018 wordt dan hopelijk een jaar
waarin dit bewustzijn ook veel andere mensen zal doen nadenken over de negatieve gevolgen van onverschilligheid.
In mijn lijst van “Goede Voornemens” staan alvast
“weg met onverschilligheid”, “weg met vanzelfsprekendheid”, “weg met schijnheiligheid”
Ik wil mijn kleine bijdrage blijven leveren voor een “Rechtvaardige, Integere en Eerlijke” samenleving!!!

0
poetRIE
0 Comments

Bertolt Brecht : “De legende van de oorsprong van het boek Tao Te King op de weg van Lao-Tsu in de emigratie” (vertaling : Henri Vandenberghe)

1

Hij werd zeventig en was niet meer zo goed te been.
De meester smachtte ook steeds meer naar rust.
Omdat de Schoonheid van het leven om hem heen
Steeds meer van haar Kracht verloor en het goede uitgeblust
Omgordde hij zijn schoenen en ging heen.

2

Hij pakte alleen wat hij onderweg echt nodig had.
Dat was niet veel, genoeg om licht te reizen:
Zoals de pijp die hij gewoonlijk ’s avonds rookte,
Het boek waarin hij af en toe graag zat te lezen
En wat wit brood voor als hij honger had.

3

Hij wierp nog een laatste blik op de vallei
En vergat die dan als hij het bergpad insloeg.
Zijn os was op zoek naar vers gras in de wei
Om te herkauwen, terwijl hij de oude droeg.
De tred ging zo toch al snel genoeg.

4

Na vier dagen reizen van rots naar rots,
Hield een doeanier hen tegen en die vroeg plots:
“Heeft u waarden aan te geven?” – De wijze man zei “Nee”.
Maar de jongen, die de os leidde, zei: “Hij is wel geleerd.”
“En wijsheid mag over deze grens toch niet mee?”

5

De doeanier vroeg de jongen heel blij:
“Heeft hij jou ook iets geleerd? Vertel het mij.”
Waarop de jongen antwoordde: “Dat het zachte water
Met de tijd altijd de hardste rotsen overwint.
Hardheid houdt nooit stand tegen een zachte hand.

6

Om niet in het donker verder te moeten reizen
Trok de jongen de os langzaam vooruit.
Maar toen ze achter een donkere den verdwenen
Kwam de doeanier aangelopen en riep heel luid:
“Hela! Wacht eens even! Niet zo snel!”

7

“Zeg me eens, wat is dat met dat water wel?”
De oude man hield halt en vroeg: “Wilt u dat weten?”
Waarop de doeanier: “Ik ben misschien maar een ambtenaar
Maar te weten wie in ’t leven wint en wie verliest, dat wil ik zeker weten.
Als u me dat zou kunnen leren, doe dat nu dan maar.”

8

“Schrijf het voor me neer! Dicteer die jongen daar!
Zo’n wijsheid neemt men toch niet mee. Die moet hier blijven.
Ik heb thuis genoeg papier en inkt om te schrijven.
Een avondmaal maak ik voor u ook nog graag klaar.
Wel, gaan we akkoord? Ja? Wel, ik woon daar.”

9

De oude man keek schuin over zijn schouder
Naar de doeanier: versleten jas, blote voeten;
Zijn voorhoofd vol rimpels en sproeten.
Die ambtenaar leek niet echt een welstellend man.
En de wijze man mompelde: “Wel, goed dan”.

10

Om zo’n hoffelijk verzoek weg te wuiven
Was de oude man al veel te oud en wijs.
Daarom zei hij kordaat: “Zij die vragen stellen verdienen antwoorden.”
De jongen beaamde: “En het wordt al avond en koud.”
“Goed, laat ons dan hier een tijdje verblijven.”

11

De wijze man daalde voorzichtig van zijn os.
Zeven dagen lang schreven ze samen, de oude en de jongen.
De doeanier bracht hen eten (hij vloekte soms van binnen
Omdat de smokkelaars ondertussen vrij spel hadden in het bos).
Toen werd het tijd om aan de reis te herbeginnen.

12

De volgende ochtend overhandigde de jongen aan de doeanier
Wat ze geschreven hadden: eenentachtig bladzijden vol.
Ze dankten de ambtenaar voor zijn gastvrijheid
En verdwenen discreet achter een den de rotsweg op.
Geef toe: ze waren ook nog een voorbeeld in hoffelijkheid.

13

Wij moeten nu niet enkel die wijze man eren
Wiens naam op het boek geschreven staat.
Zijn wijsheid moest ook nog worden verkregen.
Daarom moeten we de doeanier bedanken.
Hij heeft het hem tenslotte ontfutseld.

 

 

132
poetRIE/Uncategorized
0 Comments

“Legende von der Entstehung des Buches Tao Te King auf dem Weg des Laotse in die Emigration” (Bertolt Brecht)

1

Als er Siebzig war und war gebrechlich
Drängte es den Lehrer doch nach Ruh
Denn die Güte war im Lande wieder einmal schwächlich
Und die Bosheit nahm an Kräften wieder einmal zu.
Und er gürtete die Schuh.

2

Und er packte ein, was er so brauchte:
Wenig. Doch es wurde dies und das.
So die Pfeife, die er abends immer rauchte
Und das Büchlein, das er immer las.
Weißbrot nach dem Augenmaß.

3

Freute sich des Tals noch einmal und vergaß es
Als er ins Gebirg den Weg einschlug
Und sein Ochse freute sich des frischen Grases
Kauend, während er den Alten trug.
Denn dem ging es schnell genug.

4

Doch am vierten Tag im Felsgesteine
Hat ein Zöllner ihm den Weg verwehrt:
Kostbarkeiten zu verzollen?” – “Keine.”
Und der Knabe, der den Ochsen führte, sprach: “Er hat gelehrt.”
Und so war auch das erklärt.

5

Doch der Mann in einer heitren Regung
Fragte noch: Hat er was rausgekriegt?
Sprach der Knabe: Daß das weiche Wasser in Bewegung
Mit der Zeit den harten Stein besiegt.
Du verstehst, das Harte unterliegt.

6

Daß er nicht das letzte Tageslicht verlöre
Trieb der Knabe nun den Ochsen an
Und die drei verschwanden schon um eine schwarze Föhre
Da kam plötzlich Fahrt in unsern Mann
Und er schrie: He, du! Halt an!

7

Was ist das mit diesem Wasser, Alter?
Hielt der Alte: Interessiert es dich?
Sprach der Mann: Ich bin nur Zollverwalter
Doch wer wen besiegt, das interessiert auch mich.
Wenn du’s weißt, dann sprich!

8

Schreib mir’s auf! Diktier es diesem Kinde!
So was nimmt man doch nicht mit sich fort.
Da gibt’s doch Papier bei uns und Tinte
Und ein Nachtmahl gibt es auch: ich wohne dort.
Nun, ist das ein Wort?

9

Über seine Schulter sah der Alte
Auf den Mann: Flickjoppe. Keine Schuh.
Und die Stirne eine einzige Falte.
Ach, kein Sieger trat da auf ihn zu.
Und er murmelte: Auch du?”

10

Eine höfliche Bitte abzuschlagen
War der Alte, wie es schien, zu alt.
Denn er sagte laut: Die etwas fragen
Die verdienen Antwort. Sprach der Knabe: Es wird auch schon kalt.
Gut, ein kleiner Aufenthalt.

11

Und von seinem Ochsen stieg der Weise
Sieben Tage schrieben sie zu zweit
Und der Zöllner brachte Essen (und er fluchte nur noch leise
Mit den Schmugglern in der ganzen Zeit).
Und dann war’s soweit.

12

Und dem Zöllner händigte der Knabe
Eines Morgens einundachtzig Sprüche ein.
Und mit Dank für eine kleine Reisegabe
Bogen sie um jene Föhre ins Gestein.
Sagt jetzt: kann man höflicher sein?

13

Aber rühmen wir nicht nur den Weisen
Dessen Name auf dem Buche prangt!
Denn man muß dem Weisen seine Weisheit erst entreißen.
Darum sei der Zöllner auch bedankt:
Er hat sie ihm abverlangt.

 

 

5
poetRIE
0 Comments

20171222 – De Zon Wendt De Winter

20171211

de zon wendt de winter
de winter wint en de zon trekt weg
de wind waait wild over de daken
’t is te warm vandaag
alsof ’t nog lente was

genieten van de geur van open haarden
het kan nog even
tot het verboden wordt
in dit tien maal tien maal tien verboden land
alsof het allemaal zo was gepland

miljoenen jaren
miljoenen mensen
die nu kerst en nieuwjaar wensen
en blijven paren
alsof de aarde nog niet vol genoeg was

0