Feitelijk heb ik me die vragen in heel mijn leven nog nooit gesteld.
Het kwam onlangs bij me op door een opmerking van een oud-leerling van me, uit de tijd dat ik les gaf aan het Koninklijk Atheneum Asse. En dat is toch wel een hele poos geleden: ik gaf daar Nederlands en Engels in de schooljaren 1971/72 (23u) en 1972/73 (24u).

“Je hebt ons niet alleen Engels geleerd” zei ze, “je hebt ons ook leren ‘leven’ met een open geest. En ons niet zomaar om het even wat laten wijsmaken.”

Ik vond “in rij per twee” lopen, wat voor de heer prefect absoluut buiten discussie stond, helemaal niet belangrijk. Net als “zonder das sta je niet voor een klas” en “de leerlingen moeten U met uw naam noemen, niet met uw voornaam en al zeker niet met een bijnaam”. Ik dacht dan: “Wat sta ik hier te doen, als de inhoud van wat ik voor de klas aan de leerlingen meegeef van bijkomstig belang is ?”

En dan ging ik op zoek …

Vrijwilligerswerk in de Beursschouwburg, bij voorbeeld, leidde tot het “stichtend lid” worden van de vzw Animatie Beursschouwburg.
Maar toen ik er “mijn diensten” woou aanbieden om er aangeworven te worden, was de vraag: “Welke partijkaart heb jij ?”
En mijn antwoord: “Geen ! En ik wil er ook geen !!!”

“Ni Dieu, Ni Maître”

Comments ( 2 )

  1. misjelm
    Ik zie u nog het klaslokaal binnenkomen met een platendraaier en een hoop Long Playenden Objecten (toentertijd ook platen genaamd). En dan nam die rare meester ons ook nog tijdens een "schoolreis" mee naar London. Op een boot ipv een schoolbus. Want die bus ging zinken, zei hij. De liefde voor muziek, kunst en cultuur was gezaaid. Ik weet het nog goed, ik kocht mij daar toen Bob Dylan's The Times They Are A-Changin'. En van de Beatles hun Sergeant Peppers. En James Taylor's Sweet Baby James. Als ik dan terug thuis kwam heb ik mij dan ook een platendraaier moeten aanschaffen. Anders had ik niet zoveel aan die platen. En dan mochten we in 't weekend met de mannen van de klas nog eens spaghetti gaan eten bij de meester thuis. Ik moet toegeven zelfs dat was ook een stuk lekkerder dan die macaroni van bij mijn meter. Een fantastische tijd. Ge waart een krak. En nog steeds. Alleen spijtig dat ge ook nog geen turnen heb gegeven. Al de rest was meer dan Ookéééy.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.