Na 40 jaar werd het tijd om Brosella los te laten en in de handen en de harten te leggen van de jongere Brosella generatie die stond/staat te springen om zich volledig in te zetten voor de organisatie. Met beter gebruik van de nieuwe communicatiemiddelen die vandaag voorhanden zijn. Met een frisse blik op culturele activiteiten die diep verbonden zijn met de samen-leving.

Ik word 70 in januari 2017 en zal op 1 februari 2017 al 10 jaar met pensioen zijn van de Jeugddienst van de Ville de Bruxelles.
Eind februari 2017 wordt mijn ontslag als Afgevaardigd Bestuurder / Administrateur délégué / General Manager officieel bevestigd op de Statutaire Algemene Vergaderingen van de VZW “De vrienden Van Brosella” & de ASBL “Les Amis De Brosella”. Ik hoop dan, als gewoon lid van de Algemene Vergadering en gewoon vrijwilliger, nog heel lang een persoonlijke bijdrage te kunnen leveren aan Brosella Folk & Jazz (aan de toog?), aan de Djangofolllies, aan Kristal Klaar, aan BROSELLA (“tout court”).

Ik wil me dan trachten te concentreren op “het schrijven” van poëzie, korte stukjes, fantasieën en herinneringen. Ik hoop eindelijk werk te kunnen maken van mijn “Mémoires d’un Fonctionnaire Flamand à la Ville de Bruxelles” die al zo lang voor de pipeline liggen : het moeten grappige en herkenbare verhalen worden. Ambtenaren, die vol liefde voor “het ambt”, hun dienstbaarheid, hun inzet rondom hen meer en meer beschimpt zien, moeten er deugd aan hebben.
Die “functionarissen”, die – net als vele andere maatschappelijke zaken – tegenwoordig kapot worden gemaakt door de eigen-waarheid pachters die zich vandaag “politiekers” durven te noemen. Pas op er zijn – gelukkig maar – heel wat uitzonderingen !!! Dat zijn die enkelen die ervoor zorgen dat “democratie”, “vrijheid van pers” en andere “oude waarden” nog stand houden. Al hebben ze het over heel de wereld op dit ogenblik nog zo moeilijk. Zij verdienen meer steun !

Ook wil ik er vanaf mijn 70ste zeker voor zorgen dat ik mijn ervaring doorgeef aan wie ze hebben wil ! Het gedicht van Bertolt Brecht dat ik in mijn vorige blog meegaf ligt altijd in handbereik. Ze zouden beter elektronische detectoren open en bloot aan de grens tussen leven en dood installeren in de plaats van flitspalen geniepig verstopt achter hoeken en hagen, zogezegd om voor onze veiligheid te zorgen,
terwijl het enige doel – de kas te spijzen – even achterbaks verstopt zit
in de verborgen agenda’s van onze nationale multinational slaafjes met regionale trekjes. Flitspalen die ècht voor onze veiligheid zouden bedacht zijn kunnen ook rode palen en vogelkooitjes zijn, maar het zijn groene verstopt tussen de bommen, of grijze op een achtergrond van onze steeds bewolkte lucht.

Ik stop hier voor vandaag, want ik word kwaad, en dat is naar het schijnt niet goed voor mijn hart 😉.

There are currently no comments.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.